In Zijn Handen - 6 - Sex Verhalen

In Zijn Handen - 6

... linkeroor. Ik heb Mirjam gebeld, ze kan alles horen dat er in de buurt wordt gezegd, maar ik ben de enige die haar kan horen.

Deze keer verdom ik het om metalen voorwerpen in het bakje te leggen en loop gewoon door als de paaltjes beginnen te piepen. De beveiliger komt naar me toe. “Meneer, wilt u…”

“Nee, dat wil ik niet,” onderbreek ik hem zonder mijn pas in te houden. Mirjam moppert iets over fatsoen in mijn oor, maar ik negeer haar. Ik loop voorbij de liften naar de trap en ga naar boven. Misschien dat wat lichaamsbeweging me een beetje kan kalmeren. In een vlot tempo ga ik de trap op.

Een paar verdiepingen hoger staat Mark – de beveiliger van Jos – me al op te wachten met een boze blik. “Ik laat je niet binnen zonder je te fouilleren,” zegt hij.

“Ik heb geen wapen,” antwoord ik en trek mijn jasje omhoog zodat hij kan zien dat ik geen wapens heb. Zonder op zijn reactie te wachten loop ik de gang door en ga het kantoor in. Mark komt met zijn armen over elkaar naast het bureau staan. Ik ga tegenover Jos zitten en kijk hem aan. Ik negeer Mark, die intimiderend tegen het bureau leunt.

“Vreemde manier van binnenkomen,” merkt Jos op. “Die palen staan er niet voor niks.”

Ik ben niet onder de indruk. “Als die beveiliger zijn werk wat serieuzer had genomen zat ik hier nu niet. Ik ben hier om een aantal zaken op te helderen. Allereerst zou ik graag het briefje willen zien waarop dat dreigement staat.”

Jos fronst zijn wenkbrauwen. “Mijn mensen zijn eraan ...

... bezig.”

Ik kijk hem strak aan. “Hoe meer mensen jou en je dochter helpen, hoe beter, lijkt mij. Jij hebt mij ingehuurd om je dochter te beschermen en ik wil weten wat er aan de hand is. Als het mogelijk is zal ik je zelfs helpen het op te lossen.”

Jos komt overeind en gaat naar de hoek van zijn kantoor, waar hij een kastje opent. Hij pakt er een fles Jack Daniels uit. “Wil je ook?” vraagt hij.

Hoewel ik wel wat sterks kan gebruiken schud ik mijn hoofd. “Nee dank je, ik probeer mijn werk te doen.”

“En ik het mijne,” moppert hij terwijl hij een glas inschenkt. Een dubbele. “We kunnen het zelf wel aan.”

“Toch zou ik graag die bedreiging willen zien.” Ik geef niet zomaar op.

“Die heeft de politie.” Jost lijkt vastberaden.

Ik trek een wenkbrauw op. “Ik dacht dat je had gezegd dat jouw mensen ermee bezig waren. Als de politie ermee bezig is zou ik graag het dossier eens willen zien, daar zit ongetwijfeld een kopie bij.”

Jos neemt een grote slok whisky. “Die heb ik niet hier. Mark, wil je hem naar buiten brengen, we zijn hier klaar.”

Mark komt naar voren, maar ik laat me niet intimideren. Ik kom rustig overeind en kijk op Jos neer en leg een kaartje neer op zijn bureau. “Bel me maar als je besluit te praten. Hoe dan ook kom ik er uiteindelijk wel achter wat je verborgen probeert te houden.” Na die woorden vertrek ik. Tijd om een broodje te halen en dan naar huis te gaan. Ik heb zin om mijn boksbal verrot te slaan.

Lisa

Ik schrok heel erg van Michael zodra ...