In Zijn Handen - 6 - Sex Verhalen

In Zijn Handen - 6

Michael

Ik zucht gefrustreerd als ik voor het zoveelste rode verkeerslicht sta. Is er vanmiddag dan niks dat een beetje meezit? De seks met Lisa is het enige goede van vandaag, al had dat nóóit mogen gebeuren. De ellende begon toen Mirjam opeens binnen stormde en me een uitbrander gaf. Ze is wel vaker pissig op me, maar deze keer was ik verstandig genoeg niks te zeggen.

Ongeduldig trommel ik op het stuur terwijl ik naar het rode stoplicht kijk. Zodra ik mijn tas had ingepakt drong het pas echt door dat ik binnen een paar minuten het dossier uit handen zou geven en de deur achter me dicht zou trekken, om Lisa waarschijnlijk nooit meer te zien. Misschien wel zo verstandig, maar toch voelde het als een verlies.

Het ergste was toen mijn collega arriveerde. Frank. Van de naam alleen al gaan mijn nekharen overeind staan. Zodra de bel ging wilde Mirjam open doen, maar ik was haar voor. Ze staat haar mannetje, maar ik heb zo mijn regels. Zolang er een dreiging is doet de beveiliger de deur open en van die regel wijk ik niet af.

En daar stond Frank. Keurig in het pak en een stompzinnige grijns op zijn smoel. Vrouwen schijnen hem knap te vinden, maar wat mij betreft heeft hij een kop die ik met veel plezier voor hem zou verbouwen.

Mirjam was gelijk alert zodra hij naar binnen kwam. Ik besefte toen waarom Mirjam er was, en dat had niks met deze zaak te maken. Ze wilde voorkomen dat ik zijn hersenen zou uitsmeren aan de muren.

“Lang niet gezien, Michael,” zei Frank ...

... poeslief. Klootzak.

Ik draaide me om naar Mirjam. “Meen je dit nou?” Uitgerekend hij.

“Ik had verder niemand beschikbaar,” zei Mirjam.

“In mijn handen is ze volkomen veilig, Michael,” zei Frank. Op dat moment schoot door mijn hoofd hoe zijn handen over Lisa’s huid glijden. Hoe hij haar in zijn armen houdt. Hoe hij haar in zijn hoofd met zijn ogen aan het uitkleden is. Het bloed kookt in mijn aderen. Ik had de neiging zijn handen eraf te hakken met een botte bijl.

Eindelijk springt het licht op groen en kan ik optrekken. In mijn hoofd blijf ik die rotkop van Frank zien. De boel escaleerde bijna toen Frank nog wat olie op het vuur gooide. Hij keek me met een meelevende blik aan en durfde te zeggen: “Ik kan me voorstellen dat het je teveel wordt. Misschien moet je even een tijdje vakantie opnemen, volgens mij blijft Eveline je nog altijd achtervolgen.”

Voor ik iets kon zeggen stond Mirjam voor mijn neus met haar handen om mijn bovenarmen. Ze riep iets naar Frank en probeerde mij naar de deur te duwen. Als zij en Lisa er niet waren… Maar gelukkig waren ze er wel en heb ik Frank niet aangeraakt. Ik heb hem wel beloofd dat zelfs zijn tandarts hem bij zijn volgende opmerking niet meer zou herkennen.

Ik zet de radio aan en zet het geluid harder in de hoop mijn gedachten te kunnen verzetten, al heb ik niet de indruk dat het lukt.

Ik loop het gebouw in waar ik Jos eerder heb gesproken. Mijn mobieltje zit in de zak van mijn jasje en ik heb een draadloos oortje in mijn ...