Mijn Tante Sonja - 5 - Sex Verhalen

Mijn Tante Sonja - 5

... slaapkamer al tussen 8 en 10 komen brengen. We moeten goddomme opschieten”, zegt ze.

Ze steekt haar mobiele telefoon in haar slipje. Aha, daar zat het net blijkbaar ook. Ze loopt naar binnen. Ze heeft geslapen op de bank. Er ligt een kussen en een dekbed. Ze kijkt om zich heen en vindt haar sportbroek van gisteren op de andere bank. Als ze haar sportbroek om haar benen en over haar billen trekt, valt de telefoon uit haar slipje op de grond. Ze vloekt. Ze hijst haar broek met enige moeite over haar billen en trekt hem naar alle kanten strak. Ze trekt haar sneakers aan en is zo te zien klaar. Het T-shirt waarin ze geslapen heeft, houdt ze aan. Ook goed.

“Kom”, zegt ze. “Help me even opruimen.”

De slaapkamer ligt nog bezaaid met reststukken van plinten, clips, schroeven, gereedschap. Er ligt nog houtstof van het zagen, maar de plinten zijn klaar.

“Ik heb gisteren voor je moeder kwam nog even alle gaten geboord, toen kon ik ’s nachts nog even alle plinten monteren zonder de buren wakker te maken”, legt ze uit.

“Hoe laat ging je naar bed?”, vraag ik.

“Niet zo heel laat, half twee of zo”, zegt ze. “Maar ik was blijkbaar moe. Normaal word ik altijd vanzelf rond half zeven of zeven uur wakker.”

Ze zucht een keer diep. Ze komt weer tot rust. Ze was even gestrest, even de controle kwijt. Dat kende ik nog niet van haar. Ze lijkt zo stabiel en zeker van zichzelf. Maar ze heeft zich snel herpakt. Zelfs al zouden ze nu aanbellen voor de slaapkamer, dan nog is het ...

... opruimen en schoonmaken van de kamer zo gedaan. Er is dus niets aan de hand.

We gooien alle losse spullen in een lege verhuisdoos. Deze gaat naar de kleine slaapkamer. Stofzuigen en vochtig navegen is ook zo gebeurd. Ook deze kamer ziet er netjes en nieuw uit, net als de woonkamer gisteren. Sonja kijkt om zich heen. Ze kijkt naar de deur naar de kleine slaapkamer en die naar de woonkamer.

“Shit”, zegt ze. “Ze kunnen niet met alle spullen door de kleine slaapkamer. Dan moeten ze door de woonkamer. We kunnen maar beter alvast even de bank en de salontafel zoveel mogelijk in de hoek schuiven.”

Dat doen we dus maar even. Het dekbed en het kussen gooit ze in de berging. Het is pas kwart over acht.

“Nou, we zijn er klaar voor”, zucht ze.

“Misschien moet je je haar een beetje kammen”, zeg ik. Ik vind het wel grappig hoe het alle kanten op piekt.

Ze voelt met beide handen.

“Fuck ja, dat ziet er zo niet uit”, slaakt ze met een diepe zucht. “Ik tut me even een beetje op.”

Ik heb haar nog niet eerder zo vaak horen vloeken in zo’n korte tijd. Dat optutten houdt overigens niet veel in. Als ze uit de badkamer komt, heeft ze haar haren wel weer strak opgestoken. Haar wimpers zijn wat voller van de mascara, en haar lippen glanzen iets meer. Verder zie ik niks.

“Kom,” zegt ze. “Ik wil wat eten.”

Ze dekt de eettafel. Dat houdt niet veel meer in dan een brood, een kuipje margarine, een pak hagelslag, een bord en een mes. Ik schud ontkennend mijn hoofd als ze vraagt of ...