Mijn Tante Sonja - 5 - Sex Verhalen

Mijn Tante Sonja - 5

... halen.”

“Wat heb je gekocht?”, vraag ik.

“Een tweepersoons bed met ombouw, en met nieuwe matrassen en kussens uiteraard, een commode en twee kledingkasten. Die hadden ze eentje van 3 meter in de showroom staan, en ze hadden nog een identieke, maar dan van 2 meter, in de originele verpakking achter liggen”, zegt ze.

Even later horen we gestommel op de galerij. Twee mannen, met ieder een platte kar, komen aangereden met onderdelen die van een kast moeten zijn.

“Verstegen?”, vraagt de eerste man nog een keer voor de zekerheid.

Sonja knikt.

“Kunnen we eerst even kijken waar alles precies moet komen?”, vraagt de man.

“Natuurlijk, kom binnen”, zegt Sonja, en ze loopt voor de mannen uit naar de grote slaapkamer. “Julie zullen even door de woonkamer heen moeten.”

De man bromt iets dat dat geen probleem is.

“Waar had je alles in gedachten, mevrouw”, vraagt hij, terwijl hij rondkijkt in de slaapkamer.

“De kledingkasten zouden naast elkaar helemaal langs de lange muur moeten komen”, zegt Sonja. “Het bed tegen de muur daartegenover, tussen de beide deuren in, en de commode hier links in de hoek.”

Ze wijst de plek aan.

Hij pakt een rolmaat uit zijn zak en meet de lange muur op. Het blijkt precies te passen. De kasten kunnen aan de achterkant over de plint heen geschoven worden, aan weerskanten blijft net twee centimeter over, precies de dikte van de plint.

“Ik adviseer om de kast precies tussen de plinten op te bouwen, dan kun je later de openingen ...

... nog altijd met een afdeklat dichtmaken, mevrouw”, zegt hij. “Het zijn modules van één meter breed, dus we zetten ze gewoon alle vijf aan elkaar vast, dan lijkt het één grote kast.”

“Prima”, zegt Sonja. “Hoe lang denken jullie bezig te zijn?”

“Uurtje of twee, twee-en-een-half, denk ik”, zegt de man. Hij kijkt op zijn horloge. “Met een beetje geluk zijn we in ieder geval voor 12 uur klaar.”

“Geweldig”, zegt Sonja. “Maar willen jullie misschien eerst koffie drinken?”

Hij schudt zijn hoofd.

“Net gehad voordat we hier naartoe kwamen, mevrouw”, zegt hij. “Maar als we ergens halverwege misschien iets fris mogen?

“Natuurlijk. Alcoholvrij biertje?”, vraagt Sonja.

Dat wordt goedgekeurd, en ze gaan aan het werk met de kast. De rest laten ze nog even in de vrachtwagen liggen.

Sonja en ik gaan verder met de plinten in de gang. Als dat klaar is, beginnen we met de laminaatvloer in de berging. Het is een bescheiden oppervlak, maar de ruimte is wel wat onregelmatiger van vorm. Sonja kijkt af en toe in de slaapkamer hoe het werk daar vordert, en om wat aanwijzingen te geven hoe ze het precies wil hebben.

Met zijn tweeën in zo’n kleine berging werken is niet makkelijk. Er is geen raam, geen ventilatie. Het is warm, en we zweten. Toch schiet het snel op. De vloer ligt er in en we beginnen met de plinten als er iemand vanuit de woonkamer roept dat het klaar is.

Ze hebben alles netjes in elkaar gezet en op de plek die Sonja in gedachte had. Het past allemaal precies ...