Verlangen - 4 - Sex Verhalen

Verlangen - 4

... hoofd schieten. Het vierde lesuur krabbel ik nerveus figuurtjes in de kantlijnen van mijn schrift en kan ik niet meer helder nadenken. Ik mag van geluk spreken dat me niks gevraagd wordt.

En dan gaat de bel. Middagpauze.

In de eetzaal loop ik, als in een impuls, naar het tafeltje van de barbiemeisjes. Ik neem een stoel en ga naast Els zitten. Iedereen kijkt me in stilte aan. Hun ogen groot omdat ik bij hen ga zitten. Ik krimp ineen als Christel haar neus optrekt. Ik kan het niet laten over mijn schouder naar het uiterste eind van de kantine te kijken. Dat is waar ik normaal gesproken eet. Ver verwijderd van alle drama. Els prikt met haar vork in het eten op haar bord. "Eén grote, blije familie," mompelt ze, waarna ze haar stoel een stukje van me wegschuift, net alsof ik een besmettelijke ziekte heb. Ik staar naar mijn hoopje boterhammen. Ik kan mezelf wel slaan omdat ik bij haar ben gaan zitten en omdat ik op dit moment geen woord uit mijn mond kan krijgen.

Steeds meer hoofden draaien mijn kant op. Ik sta in het middelpunt van de belangstelling en dat irriteert me. Fluisterende stemmen zweven rondom me. Sommige negatief, andere vooral omdat er eindelijk weer eens wat anders is om naar te kijken tijdens het eten. Een soort muppet show, maar dan anders. Ik maak even oogcontact met enkele meisjes en kijk dan weer weg. Mijn blik dwaalt naar de ingang van de eetzaal en ik verstijf als ik Eva zie binnenkomen. Ze beent recht op ons af. Allerlei smoesjes borrelen in me ...

... op. Waarom zit ik hier eigenlijk?

"Jullie hebben geen plek voor me vrijgehouden." Eva komt naast me staan. Alle ogen zijn op mij gericht, alsof ik de tafel heb besmet door hier te gaan zitten. Ik weet absoluut zeker dat ik morgen ergens anders zal gaan zitten, bij voorkeur op een andere planeet. Mijn stoelpoten schrapen over de vloer terwijl ik op wil staan om haar mijn stoel aan te bieden. Misschien lukt het me om zonder al te veel commentaar weg te komen. En bovendien heb ik genoeg van al het gestaar. Ik kom overeind, maar Eva steekt haar hand uit en drukt me zachtjes terug op mijn stoel. Ze pakt een stoel bij een andere tafel en komt tussen mij en Els zitten.

"En jij zit hier omdat?"

Ik haal mijn schouders op. Ik wend mijn blik af en begin aan mijn nagels te pulken. Eva slaat me zogenaamd vriendelijk op mijn rug. "Je zit aan mijn tafel dus ben je een vriendin van mij." Ondanks de positieve woorden, is de werkelijke boodschap heel duidelijk: het liefst breek ik alletwee je benen. Ik krimp ineen. Er is geen sprake van dat ik hier nog langer wil blijven zitten. Ik sta snel op en zonder om te kijken haast ik me naar de uitgang. Onderweg smijt ik mijn lunchzak in de prullenbak. Achter mij klinkt gelach.

In de gang bots ik bijna tegen Carl en zijn blonde vamp aan. Ik mompel iets onverstaanbaars als verontschuldiging en vervolg mijn weg.

"Leen, wacht!" Hoor ik achter me. Even later voel ik een hand op mijn schouder.

"Laat me!"

"Leen!"

"Als het om me uit te ...