De Onbereikbare - 6 - Sex Verhalen

De Onbereikbare - 6

De avond verliep verder erg rustig en nadat ik naar bed was gegaan, kon ik de slaap niet vatten. Alle belevenissen met de twee zussen schoten door mijn hoofd en ik had me nog een keer afgetrokken in de hoop dat tot rust zou komen, maar ook dat kon niet baten. Uiteindelijk hield ik het niet meer uit in mijn bed en opende mijn gordijn om even naar buiten te kijken. Het was volle maan en het terrein werd met een spookachtig licht beschenen, maar dat was niet wat mij mijn adem ontnam. Nee, midden in het grasveld achter het kasteel zag ik Roos, helemaal naakt, die bijna zwevend in de richting van het verderop gelegen bosje liep. Het was een ander bosje, was waar mijn boomhut was en deze kende ik nog niet. Ik werd nieuwsgierig en omdat ik meer van Roos wilde zien, trok ik snel een joggingbroek en t-shirt aan en sloop op blote voeten de trappen af tot ik buiten was, waar ik Roos nog net voor het bosje zag staan en alsof ze had gewacht tot ik buiten was, liep ze met wiegende heupen tussen twee statige eiken het bosje in.

Voorzichtig, maar wel met snelle passen, volgde ik haar en toen ik bij het bosje aan kwam, zag ik dat er een soort pad van mos was, dat dieper het bosje in ging. ik liep verder tot ik tussen de stuiken een zacht licht van kaarsen zag flikkeren. Heel voorzichtig kroop ik dichterbij en zag dat er een kleine open plek was, waar het maanlicht recht in scheen. In een cirkel brandde enkele dikke kaarsen en in het midden van de cirkel zag ik Roos, die met gesloten ogen ...

... leek te dansen. Ik hield mijn adem in om geen enkel geluid te maken en bleef naar het mysterieuze tafereel staren. Het lange slanke lichaam van Roos leek als zilver te glimmen in het maanlicht en heel even kreeg ik het idee dat ik hier naar iets bovennatuurlijks aan het kijken was.

Roos bleef in een traag tempo dansende bewegingen maken en even later hoorde ik haar eerst neuriën en dat ging langzaam over in een zacht gezang, maar in een taal die ik niet kende. Aan het inde van het lied, zette Roos een ander lied in en haar dansen werd wat uitgebreider, waarbij ze de hele cirkel door leek te zweven, zo soepel waren haar bewegingen.

Ergens tijdens het tweede lied, moest ik toch een geluidje gemaakt hebben, want Roos kwam direct tot stilstand en keek in mijn richting. Haar mond plooide zich in een glimlach en met een heel vriendelijke toon zei ze: “Kom maar tevoorschijn Rob en deel deze magische avond met mij.”

Schoorvoetend en een beetje beschaamd kwam ik overeind en liep op Roos af, die helemaal niet boos leek en met uitgestoken armen mij ontving. Alsof het doodnormaal was dat een jonge knul haar aan het begluren was in het midden van de nacht, pakte ze mijn handen beet en begon te zwieren, waardoor ik niet ander mee kon doen, dan met haar rondjes door de cirkel te maken. Ze zei niks, bleef mij recht in mijn ogen aankijken en zette het lied, dat ik had onderbroken opnieuw in. Haar stem klonk als dat van engelen. Het was zacht, hoog, maar met veel warmte gezongen. Als ...