De Gezusters Santegoed... - 38 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 38

... dan: ‘Maar ik heb wel iets meegenomen om ze te bedanken, pap! Ik heb genoeg van die kleine hangers uit die tijd, dus ik heb voor ze allebei een mee genomen. Dat is veel praktischer als souvenir, dan zo’n bijl.’

Ze haalt dan twee kleine zakjes uit haar handtas, die ze dan aan ons geeft. We bekijken de hangertjes. Het zijn kunstig vormgegeven kruisjes van metaal. Aud zegt: ‘Dit zijn bronzen kruisjes. Daar heb ik er meer dan genoeg van. En dit zijn best wel goede en mooie exemplaren. Als dank voor het terugbrengen van mijn bijl en voor het repareren van mijn wagen.’

‘Dank je, maar dat had niet gehoeven. Maar toch erg bedankt!’

Aud glimlacht. Hilde zegt dan: ‘Aud, dan mag jij nu eens zingen om John en Chantal te bedanken!’

Aud bloost. ‘Ik durf dat echt niet!’

Finn zegt daarop: ‘Kom, dan zingen we samen! Durf je het dan?’

Aud bloost nu nog harder, maar tegen de knappe Finn durft ze geen nee te zeggen. Finn staat op en trekt Aud overeind. Ik zet een duet op, The Time of my Life. Finn heeft een mooie, rauwe stem, en kan ook best goed zingen. Aud heeft een mooie alt, al is ze duidelijk niet geschoold, dat kan ik zelfs opmaken, bovendien zingt ze zacht en onzeker. Maar er is zeker niets mis met haar stem. Ik fluister bij Chantal in haar oor: ‘Zo slecht is Aud toch niet?’

‘Nee, maar ook niet heel speciaal. Geen uitgesproken talent. Maar Finn verrast me, die is echt goed!’

Dat ben ik meteen met haar eens. Bovendien zal Chantal er meer kijk op hebben, dan ik. ...

... Het liedje is al snel afgelopen, en Aud gaat snel zitten. We complimenteren haar voor haar zang, maar Finn heeft nog wel zin om nog eens wat te zingen. Hij zoekt een nummer, dat bij hem past en begint te zingen. Dat doet hij zeer voortreffelijk, en dat oogst hem een flink applaus. Ik zeg dan ook tegen Finn: ‘Je kunt echt goed zingen! Maar nu zullen Chantal en ik wel eens wat zingen!’

Ik kijk Chantal aan en het is al meteen duidelijk welk lied het zal worden. Het is inmiddels van ons allebei ons lievelingslied geworden. En ik heb het nummer ook al in de lijst zien staan. Finn antwoordt me: ‘Nou, dan laat ik me verrassen. Wat gaan jullie zingen?’

‘Time to Say Goodbye.’

Finn fluit eens door zijn tanden. ‘Dat is een pittig nummer! Succes!’

We lopen allebei naar de microfoons toe en ik zet het nummer op. We hadden het ook wel zonder de muziek kunnen doen, maar met muziek is het gewoon veel mooier. Chantal begint, en dat doet wel wat gezichten verrast kijken. En ook al ik inval, en we samen zingen, dan kon de verrassing niet groter zijn. We krijgen dan ook een flink applaus. Finn is erg enthousiast.

‘Wauw, dat was echt prachtig! Alsof je naar het origineel luisterde!’

We bedanken Finn, en Chantal vraagt: ‘Je stem lijkt wel geschoold, Finn. Heb je enige opleiding gehad?’

‘Ja, ik heb enkele jaren aan het conservatorium in Tromsø gestudeerd, maar ik heb het niet afgemaakt. Maar ik heb plannen om me weer aan te melden. Ik wil meer doen met mijn muziek. Toen ik van ...