De Gezusters Santegoed... - 38 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 38

... vriendschap.

En dat hebben ook hun ouders door, waar we dan toevallig naast zitten. Bente, de moeder van Finn, zegt dan: ‘Dat zou ik nooit gedacht hebben, dat Finn oog voor Aud zou hebben. Maar ik moet toegeven, ze is een leuke, mooie meid. Hoelang is ze nu afgestudeerd, Kell?’

‘Nu anderhalf jaar. Ik weet nog steeds niet echt, wat ze met haar studie wil gaan doen. Ze wil graag hier een museum openen, op zich kan dat, ze heeft al spullen genoeg! Maar daarvoor ga ik haar toch geen pand kopen! Ik ben niet helemaal gek!’

Ik zeg: ‘Ik ben vanmiddag in haar huis geweest. Ik vond het echt interessant. Ze kan er ook goed over vertellen, en ik denk dat het ook wel een aanwinst voor het dorp kan zijn. Er zullen zeker toeristen op afkomen. En misschien dat ze nu wat meer bekendheid zal krijgen, nu ze haar verloren bijl weer terug heeft.’

Kell kijkt me verbaasd aan. ‘Heeft ze die bijl weer terug? Hoe kan dat dan?’

‘Die hebben we gisteren toevallig teruggevonden bij ons tocht naar de Tretindanibba. Op de terugweg gleed ik uit bij het meer, en gleed een schuine helling af. Die was behoorlijk schuins, maar vlak. Op een richel vond ik weer houvast. Maar goed ook, anders had ik een nat pak gekregen! Maar op die richel voelde ik iets onder mijn voeten. En dat was haar bijl. En toen ik in haar huis die lege plek zag, en ze vertelde hoe ze die kwijt is geraakt, heb ik haar die toen terug gegeven.’

‘Daar heeft ze me nog niets van verteld!’

Hij roept meteen naar Aud. ‘Aud, ...

... waarom heb je me niets verteld, dat je je bijl weer terug hebt?’

‘O, sorry, vader! Ik ben de hele middag nog bezig geweest met het bestuderen van de bijl. John en Chantal hebben me ook meteen een goede hint gegeven, wat de inscripties betekenen. En daar ben ik eigenlijk de hele tijd mee bezig geweest.’

‘En dat vond je niet belangrijk genoeg om te vertellen?’

‘Natuurlijk wel, maar toen kwamen jullie al, en moest ik opschieten, omdat ik de tijd niet in de gaten gehouden had! Maar ik ben echt John en Chantal heel erg dankbaar, dat ze me die terug hebben gegeven! Die bijl is onvervangbaar! Het zou kunnen betekenen, dat de Vikingen hier al meer dan duizend jaar hebben gewoond! Dat zou echt een doorbraak kunnen zijn!’

Er wordt opgewonden gepraat over die ontdekking. Kell zegt: ‘Je hebt John toch wel vindersloon gegeven?’

Ik zeg tegen Kell: ‘Als het een belangrijk stuk is, voor jullie historie, dan wil ik daar niets voor terug. Het was me heel duidelijk, dat die bijl ooit van Aud is geweest, getuige haar lege plakkaat aan de wand. En wat zou ik moeten met die bijl? Voor mij heeft die niet meer waarde dan een souvenir. En dat zou eeuwig zonde zijn.’

‘Maar toch! Heb je wel een idee, wat zo’n ding waard is?’

‘Geen idee, maar ik denk dat het in waarde wel compenseert, met hetgeen wat je me al gegeven hebt. En daarom wil ik er ook niets voor, zeker niet als ik daar kan bijdragen aan jullie historie.’

Kell knikt goedkeurend. ‘Goed, dan staan we quitte.’

Aud roept ...