De Vrouw Op... - Sex Verhalen

De Vrouw Op...

... je opent? Hoe stom kan je als man zijn? Ik had me Sofia nooit naakt voorgesteld. Ik had daar geen behoefte aan gehad, zoals dat wel het geval was met de vrouwen en vriendinnen van andere collega’s. Nu moest ik me haar niet meer verbeelden. Daar stond ze op mijn computer. Haar woede spatte van het scherm! En haar sex-appeal! Wat had Marcel over het hoofd gezien? Wat hadden wij allemaal over het hoofd gezien?

Sofia’s snel op en neer gaande tieten maakten duidelijk dat ze de catastrofale impact van het moment besefte, meer nog: dat ze die impact wilde. Ze opende een ogenblik haar armen zodat we alles goed konden zien. En lezen! Tot ieders verbijstering had Sofia haar blanke lichaam vol geschreven met felrode lipstick. Als obscene graffiti op een witte kloostermuur stonden drie woorden, verspreid over haar tieten en in schreeuwerige letters: FUCK ME NOW! En op haar buik had ze duidelijk leesbaar haar telefoonnummer geschreven. Met een groot uitroepteken achter! Daar stond de bescheiden, onopvallende, zichzelf steeds wegcijferende Sofia zich achter de rug van haar man als een vulgaire internethoer aan te bieden! En toch...! En toch...! De kracht die van haar naakte lijf uitging was verpletterend voor wie de voorgeschiedenis kende. En dat was iedereen die zat te kijken. Misschien was dit zelfs een vorm van emancipatie! Al zal niemand op dat ogenblik aan dat woord hebben gedacht!

Hoe lang Sofia daar gestaan heeft? Ik weet het niet. Drie seconden? Tien seconden? Een halve ...

... minuut? Toen Marcel terug opkeek van zijn papieren, was ze al weg. Hij zag alleen de totale verwarring en verbijstering op onze gezichten op zijn computerscherm. Suzy had haar handen voor haar ogen geslagen. Myriam verborg haar opengevallen mond. Edward zag eruit alsof hij door de bliksem getroffen was. Stefan was zenuwachtig beginnen kuchen. Joeri krabbelde snel iets op papier. (Ik heb hem later gevraagd of hij het telefoonnummer noteerde, maar dat ontkende hij met klem. Maar ik twijfel.) Laura’s onderlip trilde alsof ze op het punt stond om in tranen uit te barsten. Die tranen waren er al bij Yvonne die haar zakdoek naar boven haalde. Het gezicht van Hubert was een grimas tussen afschuw en verdrongen lust. En door het lange magere lijf van Erik trok een rilling die maar niet ophield. Alleen de dikke Gustaaf was luidop aan het lachen. Al was dat bij hem in dit geval eerder een uitdrukking van diep ongemak dan van plezier. Wout ten slotte probeerde nog een ogenblik te doen alsof er niets gebeurd was - ‘in… welke… kolom… zaten… we...’ - maar zweeg even plots als hij begonnen was…! Hoe ik er zelf uitzag? Geen idee. Ik herinner me niet naar mezelf te hebben gekeken. Maar het voelde alsof ik een vuistslag kreeg. Midden in mijn gezicht. Er zijn dingen die je je ergste vijand nog niet zou toewensen...

Met stijgende verbazing keek Marcel naar onze verbouwereerde gezichten.

‘Wat…? Is er iets?... Een fout in de berekening…?’

Hij zag dat we naar iets in zijn kamer aan het staren ...