De Vrouw Op... - Sex Verhalen

De Vrouw Op...

voor Fanny

Achter elke grote man staat een vrouw. Het is een waar en een wijs gezegde. Beroemde voorbeelden genoeg. En nog meer uit het dagelijkse leven. Maar toch heb ik na die bewuste vergadering lang en diep zitten nadenken over wat dit nu precies betekent. Ik heb er uiteindelijk, na vele slapeloze nachten, een diepere betekenis in ontdekt. Al kan je evengoed zeggen dat het een veel banalere is. Als achter een grote man een vrouw staat, dan kan hij onmogelijk zien wat ze doet. En dat neem je best letterlijk.

Sofia was een onopvallende vrouw. Niet onaantrekkelijk, vriendelijk, maar onopvallend. Je hoorde haar nauwelijks iets zeggen in gezelschap. En doordat je haar niet hoorde, verdween ze ook langzaam uit je blikveld. Het was een vrouw die geen verbeelding bij je opriep. In elk geval niet bij mij. En mijn verbeelding is niet zo exclusief en is behoorlijk snel geprikkeld. Ik had me wel vaker afgevraagd wat Marcel in haar zag. En ik niet alleen. In het begin van hun huwelijk was dat zelfs een terugkerend onderwerp van discussie bij ons op kantoor. We waren een vrij hechte groep van een tiental collega’s en zagen elkaar, al dan niet met partner, vrij regelmatig buiten de kantooruren. We wisten dus wel iets van elkaars privé-situaties. En de roddels vulden de lege gaten wel op...

Marcel was flamboyant, een lawaaimaker, een grote mond. Maar hij had een goede inborst. In nood kon je altijd op hem rekenen. Daarom was zijn plaats in de groep verzekerd. We hadden wel ...

... allemaal in stilte gehoopt dat hij zou trouwen met een vrouw die hem de mond zou snoeren en fatsoen zou bijbrengen. Dat zou ons op kantoor ook goed uitkomen. Maar tevergeefs. Bij onze eerste ontmoeting met Sofia was het onmiddellijk duidelijk: deze vrouw zou het gedrag van Marcel niet in het minst veranderen. Integendeel. Ze leek hem nog meer plaats te geven dan hij al innam. Hij mocht nu ook haar levensruimte erbij nemen. Sofia was een plantje dat groeide in de schaduw van een boom. Het zonlicht dat het nodig had om te overleven, werd gefilterd door de takken van haar manboom. En dat was blijkbaar genoeg voor haar. Ze stond altijd een stap achter Marcel. Het was enkele keren gebeurd dat ik naar hem toe stapte om hem de hand te schudden en pas op het laatste ogenblik zag dat zijn vrouw bij hem was. Haar wat frêle gestalte maakte het haar nog makkelijker om achter het brede lijf van haar man te verdwijnen. Zij was zijn achtergrond. Letterlijk en figuurlijk.

Marcel hield van Sofia. Daar twijfelde niemand aan. Maar hij kon niet van andere vrouwen afblijven. Niet voor zijn huwelijk. En ook niet erna. En zijn vrouw liet begaan. Het was een publiek geheim dat hij al meerdere secretaresses van de firma geneukt had. Over wie precies was wel wat onduidelijkheid. Marcel was trots op zijn reputatie als rokkenjager en deed geen enkele moeite om die vage geruchten tegen te gaan. Integendeel. Met zijn voortdurende knipoogjes liet hij duidelijk verstaan waar het zwaartepunt van de ...