De Vrouw Op... - Sex Verhalen

De Vrouw Op...

... onze discussies niet uit. We begonnen er ons bij neer te leggen dat Sofia zich goed voelde in de schaduw van Marcel, dat ze genoot van zijn succes in de firma en misschien zelfs van zijn succes bij andere vrouwen. Wisten wij uiteindelijk veel over hoe zij privé samenleefden Misschien hadden ze wel goede afspraken gemaakt? Niemand durfde het direct aan Sofia vragen. En zij liet zich alleen maar lovend uit over haar man. So be it. Wie waren wij tenslotte?

Maanden gingen voorbij. Corona kwam, de lockdown volgde en online-meetings werden een dagelijkse bezigheid. In plaats van aan een grote ronde tafel zaten we nu ieder vanuit de eigen woning via het computerscherm met elkaar te vergaderen. Na een paar maanden waren we het gewoon in elkaars woonkamers te gluren. Sofia moet alles goed hebben voorbereid. Het is me nog steeds een raadsel hoe ze zo precies haar moment heeft kunnen kiezen. En waarom toen? Waarom die keer? En niet later of vroeger? De vergadering was halfweg. We waren net begonnen met het controleren van de kwartaalrekening. Het saaiste deel van de meeting, maar ook het deel dat het meest concentratie vroeg. Marcel was hoofd van de boekhouding en dus zat hij de bijeenkomst voor. Terwijl hij uitleg gaf, zat iedereen met de neus diep in de gekleurde tabellen vol met cijfers die we toegestuurd hadden gekregen. Ik heb niet gezien vanwaar ze kwam. Niemand met wie ik daarna gesproken heb, had haar zien verschijnen. Maar plots was Sofia in beeld. Ze stond rechts achter ...

... Marcel. Ze leek in niets op de attente echtgenote die nauwelijks een half uur voordien haar man een kopje koffie was komen brengen. Ze had niets meer met die Sofia te maken. Of misschien alles. We wisten niet wat we zageni Ik kreeg het plots koud in mijn rug. Sofia had haar lippen knalrood en haar oogleden zwaar blauw geverfd. Haar wangen had ze met rouge ingewreven en haar anders altijd zo verzorgde zwarte haar met haar handen losgewoeld. Zo had niemand van ons haar ooit gezien. Maar het was vooral die blik in haar ogen! Hoewel ze achteraan in de kamer stond, staat die blik me in het geheugen geprent. De doordringende blik van een gewonde leeuwin net voor haar sprong op de jager die haar had aangeschoten. Doelgericht. Nietsontziend. Onstopbaar.

Het ging allemaal te snel om te begrijpen wat er gebeurde. De witte badjas die ze droeg, liet Sofia in een snelle maar elegante beweging onmiddellijk van haar slanke schouders glijden. Alsof ze haar oude huid van zich afwierp. Haar laatste restje onschuld. Daar stond ze! Volledig naakt op haar hoge schoenen na. Haar lichaam leek voller, haar heupen breder en haar tieten dikker. Venus geboren uit de golven van haar wraak! Maar dat denk ik nu. Toen dacht ik: hoe is het mogelijk dat je achter jonge grieten aanzit als je iedere nacht op zo’n vrouw kan kruipen? En opnieuw had ik Marcel willen zijn. Waarom in een stoffige archiefkamer een stagiaire neuken als dit uitnodigend en gewillig geschoren kutje zich iedere dag in je eigen bed voor ...