Mini - 151 - Sex Verhalen

Mini - 151

... gezocht.” Ze keek me aan en grinnikte. “Ik heb af en toe ook recht op een lolletje, vriendje van me…” Angelique schudde haar hoofd. “Jij bent echt slecht,

Jolien

… Zo’n uitspraak had ik drie maanden geleden niet uit jouw mond verwacht.” Ik stond op het punt iets te zeggen, maar hield me in. Joline legde een arm om Angelique’s schouders. “Slechte invloed van die opperpiraat daar. Maar soms, soms komen zijn goeie kanten ook wel eens naar voren...” Ze keek me veelbetekenend aan.

Ik hief mijn handen op. “Ik zeg helemaal niks. Ik kijk wel link uit.” Droogjes merkte Joline op: “Goed zo jochie. Dat hoor ik graag.” Angelique grinnikte nog na. “Er zullen weinig mensen zijn die jou met ‘jochie’ aan durven te spreken, Kees…” Joline giebelde weer. “Er was ooit een mevrouw in dit pand die probeerde het met ‘die hondsbrutale jongeman van die technische firma’, maar die kreeg vijf minuten later de reïncarnatie van de duivel op haar bureau…”

Ze keek me aan. “Kom meneer Jonkman. Sluit die computer af, pak uw spullen, rij naar huis, dan zal ik voor u koken.” Ze knipoogde. “Nadat u de boodschappen heeft betaald. Angelique, fijne avond!” Op de snelweg keek ik haar aan. “Die opmerking over ‘de goeie kanten van Kees die naar voren komen’… ga je die vanavond uitproberen, Jolientje?” Ze knipoogde en legde een hand op mijn bovenbeen. “Als je lief bent, jochie. Maar je hebt je keurig ingehouden tijdens dat gesprekje met Angelique. Complimenten!” Langzaam gleed haar hand over mijn broek ...

... naar boven. Even later hoorde ik naast me: “Ik voel een goeie kant van jou al naar voren komen, vriendje van me. Niet te snel gaan, anders heb je al je kruit verschoten nog voordat het gevecht feitelijk begint…” “Denk er aan dat ik een heel groot kruitmagazijn heb, mevrouw.” Joline keek me aan. “Bluffert.”

Al kibbelend reden we Veldhoven in. “Jij gaat de supermarkt in, ik moet nog even een pakje ophalen, Kees.” Ik keek verwonderd. “Niet miepen jij. Húp, boodschappen doen!” Met een zoentje nam ze afscheid. Hoofdschuddend liep ik de supermarkt binnen. Vrouwen… Enfin, voordeel is dan wel dat je snel boodschappen kunt doen. Voor drie dagen groenten, vlees, melk, desserts… Na een kwartiertje stond ik de boodschappen in de auto te laden toen ik Joline’s ‘meisjesstem’ zachtjes achter mij hoorde.

“Meneer… Mag ik een stukje met u meerijden? U heeft zo’n mooie auto…” Ik draaide me om, keek haar aan en moest lachen. Het contrast van haar stem met haar uiterlijk kon niet groter wezen. Voor me stond een lange, prachtige vrouw. “Ik weet ’t niet hoor… Krijg je daar geen grote problemen mee, meisje?” Ze schudde haar hoofd. “Nee meneer. Ik woon hier nog maar net… Niemand kent me hier.”

“Nou vooruit dan maar. Stap maar in!” Ze had een pakje bij zich. “Wat heb je daar?” Toen ze naast me zat, beet ze op haar onderlip. “Een verrassing voor u, meneer. Ik heb u al een tijdje bekeken en u bent zo’n knappe man. Dit laat ik u straks zien.” Ik bromde. “Nou, ik ben benieuwd… Hoe heet je eigenlijk, ...