Mini - 151 - Sex Verhalen

Mini - 151

Om kwart over vier liep

Angelique

giechelend bij me naar binnen, gevolgd door

Joline

. Ik keek wantrouwend op. “He dame, als jij zo aan het giebelen bent, heb je smerige plannen!” Joline sloot de deur. “Niet zo slecht denken, Kees. Wat wil je ons vertellen, An?”

Ze bleef giechelen. “Zomers heeft een officiele berisping gekregen van de Orde van Advocaten. Ze heeft gruwelijk veel geluk gehad dat ze de connectie met meneer de Rooij zelf heeft verbroken, anders was ze per ommegaande geschrapt als advocaat. Ze mag in ieder geval een half jaar niet meer praktiseren. Mag alleen als juridisch adviseur optreden. Ik heb net een telefoontje van mijn prof gekregen.”

Ik liep naar Angelique toe en stak mijn hand uit. “Gefeliciteert meid. Je hebt er een collega bij.” Ze trok een héél vies gezicht. Joline floot zachtjes. “Zooo… die zijn sneller dan ik dacht…” Angelique knikte. “Ik had had ook gedacht dat de Orde een vrij logge bureaucratie was, maar ze blijken toch snel te kunnen handelen. En passant vertelde hij nog dat meneer de ‘gerechtdeurwaarder’ ook is gearresteerd, evenals die hele incassobende Justicia. Het onderzoek naar die lui zal wel enige tijd in beslag nemen. Nederland is weer iets veiliger.”

Nu was het mijn beurt om te fluiten. “Dat is een goeie zaak, meiden… En het scheelt Joline en mij ook wat kopzorgen. Stiekem hield ik rekening met het feit dat een van die lui van Justicia verhaal zou kunnen halen bij ons.” Joline haalde haar schouders op. “Nou en, ...

... Kees? Dan kijkt die figuur ook in de lopen van twee buksen en doet ’t vervolgens in z’n broek…”

Angelique keek van Joline naar mij. “Als jullie nijdig zijn, en ook die buksen vasthouden zou ik het ook in m’n broek doen, denk ik…” Ik knikte. “Reden te meer of altijd heel lief tegen ons te zijn An. En koffie voor ons te halen en zo…” Joline vulde aan: “Met op z’n tijd een koekje.” De vriendinnen proestten het uit, toen zei Angelique: “Oke, dat was één… het volgende is: Mevrouw de Rooij heeft gruwelijk mazzel. Ze zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd, dus het O.M. kan niet aan haar huis in Driebergen komen. Hoe het zit met rente en aflossing van de hypotheek weet ik natuurlijk niet; als haar bedrijf voldoende oplevert zal dat niet zo’n probleem zijn, maar…”

Ik keek haar aan. “Dat gaat binnenkort wel een probleem voor haar worden, An. Vanavond gaan er een paar SD-kaartjes met foto’s naar redacties van kranten, de Televaag voorop. Niet mijn favoriete krant, maar hun roddelrubriek komt in dit geval goed van pas. Mevrouw stond me recht in m’n gezicht voor te liegen; dat pruim ik niet meer van de familie de Rooij. Dus of haar eigen kledinglijn voldoende oplevert om in haar dagelijks levensonderhoud te voorzien… Ik vraag het me af.”

“Nou ja, ze kan altijd Floris als onbetaalde kracht in dienst nemen om te naaien…” Joline zei het met uitgestreken gezicht en Angelique en ik schoten in de lach. “En dat is mijn eigen, o zo nette meisje? Foei schat, dat had ik niet achter je ...