Fedra's Laatste Brief - Sex Verhalen

Fedra's Laatste Brief

... niet de jongere versie van Jorge zien? Hoe had ik dat kunnen vermijden? Voor mij doet het antwoord op die vraag er niet meer toe. Maar voor jouw beeld van mij is het antwoord daarop wel belangrijk. Hoe had ik in Joaquin niet de betere versie van zijn vader kunnen zien? Nog ongeschonden door het leven. Nog niet cynisch en machtsgeil. Misschien zoals zijn vader ooit was, lang voordat ik hem leerde kennen. Ze lijken zo op elkaar, Maria, al zou Joaquin me gehaat hebben voor die uitspraak. Ik zag in Joaquin de gebaren van zijn vader, maar nog zoekend, in al hun zachtheid, zonder dwang en ontoegeeflijkheid. Zijn glimlach had nog niet die cynische trek die later pas zou komen. De kracht van zijn lichaam wilde nog niet niet imponeren. Zijn ogen nog niet domineren. De verdwenen zachtheid van de vader bloeide nog in de zoon.

Jorge wilde alles doen om het zijn zoon zo aangenaam mogelijk te maken. Hij wilde ook tonen dat hij en ik een goed koppel waren. Dat het zo had moeten zijn. Dat de scheiding onvermijdelijk was geweest. Ik kreeg plots de aandacht waar ik al enkele jaren naar snakte Je weet dat het bedrijf van Jorge vijf jaar geleden in grote moeilijkheden kwam. Crisis op crisis. Op een bepaald ogenblik stond zelfs zijn functie als directeur op de tocht. Herinner je je die ellendige periode nog? Maar hij vocht terug. Genadeloos. En hij won. Ik had gelukkig de tuin. En jou. Anders was ik toen bij hem weggegaan. Zo hard. Zo onmenselijk. Zo egoïstisch. Zo ontoegankelijk voor zijn ...

... omgeving. Zo onverschillig voor mij was hij nooit geweest. Achteraf bekeken had ik ook weg moeten gaan. Maar toen hebben jij en de bloemen me uit mijn hel gehaald. De uren samen met jou in de tuin, terwijl we bloemen plantten en struiken snoeiden, zijn mijn gelukkige kinderjaren geweest. Ik kan je niet dankbaar genoeg zijn voor je zorgen. Ik stond op de rand van de afgrond. Ik wilde vallen. Maar jij hield me tegen, draaide me langzaam om en toonde me dat er ook een andere richting was dan naar beneden... Och, lieve Maria, mijn ogen stromen vol met tranen als ik je dit schrijf.

Maar die zomer met Joaquin heeft Jorge echt zijn best gedaan. Al was het waarschijnlijk meer voor zijn zoon dan voor mij. Het was alsof hij Joaquin wilde tonen dat hij een goede vader en een goede echtgenoot was. Jorge was zestig. Ik denk dat hij nog probeerde te redden wat er te redden viel. Het was een onmogelijke opgave, maar precies daarom ontroerde ze me. Ik genoot van zijn aandacht, zijn tederheid, zijn humor. Ik vergaf hem op dat moment zelfs de affaires met zijn secretaresses die ik altijd gezien had als het offer dat ik moest brengen voor de rijkdom die hij me geschonken had. Ook Joaquin voelde bewust of onbewust dat Jorge plots een rol ging spelen die hem niet echt lag: die van vader. Maar ook hij liet het zich welgevallen. Het creëerde een vreemde samenhorigheid tussen Joaquin en mij. Alsof we beiden toeschouwers waren van een slechte theatervoorstelling, van een acteur die zijn tekst niet ...