Fedra's Laatste Brief - Sex Verhalen

Fedra's Laatste Brief

... te drukken. Maar het enige wat hij deed was zijn ene hand voor mijn lippen houden en met twee vingers van zijn andere hand voorzichtig in mijn kutje roeren… Ik heb staan schokken en trillen op mijn benen, terwijl het vocht langs mijn benen naar beneden liep... Daarna heb ik me door mijn knieën laten zakken, heb hem gepijpt en zijn lul tot de laatste druppel leeggezogen. Dan pas hebben we ons aan elkaar voorgesteld. Zo simpel. Lang heb ik gedacht dat het een romantische ontmoeting was.

Sinds die avond, nu meer dan twaalf jaar geleden, zijn we samen. Hij was toen net vijftig. Zijn kinderen hebben hem de scheiding nooit vergeven. Joaquin was vijf en Lucia dertien. Zij kozen resoluut voor hun moeder. Dat heb ik hen nooit kwalijk genomen. Wat hadden zij aan een del als mij die hun vader van hen gestolen had? Ik was vijfentwintig en had nog niet veel meegemaakt. Mijn talloze oppervlakkige avontuurtjes betekenden niks. Nu heb ik Jorge meegemaakt. Ik ga niet liegen of excuses zoeken. Ik heb er geen spijt van. Ik heb alles gekregen wat ik wilde en nog veel meer. Materieel gezien in elk geval. En rijkdom heb ik altijd heel belangrijk gevonden. Dat ik daarvoor vaak brutaliteit en vernedering moest incasseren, heb ik er bijgenomen.

Ik had gehoopt dat we met dit huis een nieuw leven hadden kunnen beginnen. Met een eigen gezinnetje. Hoe mooi zou dat geweest zijn, Maria? Ik heb je er zo vaak over verteld. Maar er kwamen geen kinderen. Lag het aan mij? Aan hem? We hebben ons die vraag ...

... nooit hardop gesteld. De jaren gingen voorbij. En Jorge probeerde de banden met zijn kinderen te herstellen. Ik heb hen in al die jaren nauwelijks gezien en gesproken. Ik bleef voor hen degene die tussen hun vader en moeder was gekomen en alles stuk had gemaakt. Ik denk dat ik met Lucia geen tien woorden heb gewisseld. Ik had me neergelegd bij deze non-communicatie met zijn kinderen totdat Jorge vorige jaar plots met de mededeling kwam dat Joaquin tijdens de zomermaanden een paar weken bij ons zou logeren. Voor het eerst sinds de scheiding! Jorge was buiten zinnen van vreugde. Zijn dochter was hij wellicht voor altijd kwijt. Lucia had zich in haar puberteit met de woede van haar moeder gevoed. Maar zijn zoon… Joaquin had zelf voorgesteld om naar zijn vader te komen, zeer tegen de zin van zijn moeder. Ik denk niet dat ik Jorge ooit zo intens gelukkig, zo menselijk heb gezien als tijdens die paar weken. Hij leek enkele weken lang een andere man. Aandachtig. Zorgzaam. Vriendelijk.

Ik heb je dit nooit verteld, Maria, maar ik wil in mijn laatste ogenblikken absoluut eerlijk zijn. Voor wie zou ik nu nog wat verbergen? Vanaf het moment dat ik Joaquin zag, wist ik dat dit zou gebeuren. Niet zomaar een voorgevoel. Maar een diepe zekerheid! De zekerheid van het noodlot. Hoe ik dat wist? Ik weet het niet. Maar van dat ogenblik tot dit ogenblik loopt een rechte ononderbroken lijn! Het zijn twee punten die mathematisch met elkaar verbonden zijn. Oorzaak en gevolg. Hoe kon ik in Joaquin ...