Het Schriftje - 4 - Sex Verhalen

Het Schriftje - 4

... Peggy", zeg ik vol stress in de stem. Ik zet me schrap want ze zal nu natuurlijk over afgelopen weekend beginnen. Ze zal me natuurlijk confronteren met het feit dat ik gegluurd heb terwijl ze met zichzelf bezig was en die andere dames op de naaktcamping. Zou ze me chanteren? Zou ze me bedreigen? Gespannen wacht ik op haar volgende zin.

"Jij bent toch een toppertje hé", zegt ze plots compleet out of the blue, "ik zie hier nog grote kansen voor jou komen in het bedrijf". En zo snel als ze gekomen was, verdween ze weer door de deur van mijn kantoorruimte. Ik stond perplex. Geen sneaky comments. Geen confrontatie. Geen chantages. Maar wel een compliment. Eén mooie zin waar ik al jaren op wacht. Een zin die promotie aankondigt. Plots kan ik weer lachen. De stress glijdt van mijn schouders en de knobbel in mijn maag ontrolt zich. Misschien heeft mijn bezoekje aan de nudistencamping toch betere dingen veroorzaakt dan ik vermoed.

Met de glimlach vervolledig ik de werkdag. Terwijl ik naar huis rij ben ik in zo'n goede stemming, dat ik beslis om straks naar dat medisch instituut te gaan en te kijken wat Julie daar in petto voor mij heeft. Thuis aangekomen verfris ik me snel eventjes en trek een nieuwe meer casual outfit aan. Ik neem een stukje chocolade met bananen uit de kast en eet het snel op. Enkele minuten later is mijn huis afgesloten en zit ik op de fiets. Schuin tegenover de praktijk voor medische verzorging en relaxatie is een klein pleintje waar een fietsenrek staat. ...

... Ik plaats er mijn stalen ros in, sluit hem goed af en loop naar de voordeur. Een kleine bel gaat wanneer ik de deur open en weer dicht doe. Ik kom binnen in een typische klinische ruimte en de gekende steriele geur hangt er in de lucht. Ik zie enkel een zuivere witte toonbank en één deur. Enkele tellen later komt er oude dame die me vriendelijk begroet en vraagt of ik een afspraak heb.

"Euh neen ik moest naar hier komen en naar Billie vragen", zeg ik tegen de vriendelijke dame. "Ah dan ben jij Sandra", zegt ze en ze kijkt in een groot boek dat op haar toonbank ligt. Het is duidelijk dat Julie hier ook weer alles geregeld heeft. "Billie komt pas binnen 15 minuutjes maar je mag reeds naar haar behandelruimte gaan", zegt de dame. Ze leidt me voor en via een wirwar aan gangetjes doet ze me een kamertje binnen gaan. "Wacht hier maar op uw gemak", zegt ze vriendelijk en ze sluit de deur achter me. Ik sta in een vreemde kamer. Ik zie er een bureautje, een éénpersoonszetel en een grote tafel met een gat in op het einde, wat duidelijk aangeeft dat dit een massagetafel is. Maar de inrichting is er zeer steriel zoals je op een dokterskabinet zou aantreffen. Ik ga in de zetel zitten en speel een spelletje Angry Birds op mijn telefoon in afwachting van Billie's komst.

Stipt vijftien minuten later gaat de deur open. "Hoi ik ben Billie, jij moet Sandra zijn", zegt een spontane jongedame, ik schat haar zo'n twee tot drie jaar jonger dan mezelf, die binnenkomt. Ze is een zeer opvallende ...