Mijn Tweelingbroers - 2 - Sex Verhalen

Mijn Tweelingbroers - 2

... steeds zo hecht zijn, maar ik denk dat mam er voor een groot deel tussen zit. Die verdween met de noorderzon - én een welgestelde man - toen we nog klein waren. Ze liet ons met z’n vieren achter voor het geld, en dat heeft vooral papa zwaar geraakt. Het leek alsof we wel moesten samen blijven, voor hem én voor ons. Dat heeft dan misschien net ons geluk bij een ongeluk geweest.

We praten rustig nog wat verder zonder het nog al te spannend of persoonlijk te maken. Het moet ook niet te gek worden. Hoe ik over hen denk, alles wat in mijn gedachten zit is geen realiteit moet ik beseffen. Iets wat niet kan tussen broers en zussen. Maar… Bij hen blijven slapen kan natuurlijk wel... Ik lig hier prima nu en dan moet ik niet meer naar m’n eigen kamer verhuizen. Dat deden we vroeger ook wel eens, maar moet het nog gezegd dat alles nu anders is? Dat voelen de jongens evenzeer aan maar uiteraard gaan ze wel meteen akkoord met mijn voorstel.

“Zeg ehm… Vat dit niet al te vreemd op alsjeblieft, maar euh… Slapen jullie altijd met dezelfde boxers die je al de ganse dag draagt…?” Daan en Milan moeten er kort om lachen, “Wel euh… Normaal gezien niet...”, geeft die eerste een niet mis te verstane hint. “Ooooh!? Dus de ‘blondjes’ slapen naakt samen? Jullie zouden beter gewoon met elkaar trouwen, haha!” Milan wil onnodig nog eens uitleggen dat ze onder elkaar wel zo vrij kunnen zijn. “Al goed hoor, ik snap het wel. Maar… Je kan gerust doen alsof ik er niet ben hoor, maakt me echt niks uit ...

... hoe jullie slapen. Ik heb jullie piemel vanmorgen toch al gezien ten slotte...”

Het is niet gelogen, ik ga heus niet flauw doen om een piemel, ook al noem ik het zo. Ik zou het waarschijnlijk niet eens zo sexy vinden als met hun boxers aan. Maar mijn voorstel wordt zoals verwacht snel afgewimpeld. Ik reik plots naar Milan’s boxers en tracht ze naar onder te duwen, “Komáán, doe eens niet flauw!”, lach ik, maar het slachtoffer van dienst legt net op tijd zijn handen op z’n kruis. Ik stort me daarop zowat letterlijk op Daan die net hetzelfde als z’n broer doet, maar ik duw m’n knie op zijn bovenbeen terwijl ik z'n handen tracht weg te trekken.

Dit doet me plots denken aan onze kleine worstelpartijtjes van vroeger en dat lijkt ook Daan niet te ontgaan. Hij trekt z’n handen onverwachts weg en grijpt me vliegensvlug bij mijn polsen. Voor ik het goed en wel besef zit Daan op z’n knieën en dwingt me met m’n rug opnieuw op bed. Geen Daan zonder Milan natuurlijk, en die laatste schiet ter hulp - misschien wel tot z’n eigen verbazing, en de mijne - door mijn spartelende benen op bed te klemmen.

En zomaar lig ik door de jongens helemaal overmeesterd met mijn armen en benen geklemd op bed. Ik heb nooit eerder zo’n opwinding door mijn lichaam gevoeld besef ik meteen. Met hun zweterige blik naar de mijne overvalt de plotse intieme situatie hen zelf ook waarop de broertjes gauw weer loslaten. Ik blijf roerloos liggen met een kleine gelukzalige glimlach en mijn handen over mijn hoofd. ...