Gastvrouwen In Huis... - 19 - Sex Verhalen

Gastvrouwen In Huis... - 19

... Margriet.” Gonnie kwam buiten met de koffie.

“Zo… Gezellig dat je langskomt, Margriet. En dat je die fietsen meeneemt. Wát een service!” “Nou, in feite is Bowy de reden dat ik de jongelui gebracht heb. Dat beest moet niet de hele weg naast een fiets rennen, da’s niet goed voor hem.” Binnen no-time ging het gesprek over honden en alles wat erbij kwam kijken. En Bowy vond alle aandacht van de zussen prima: hij lag tussen hen in en liet zich heerlijk aanhalen.

Toen Annet de tweede kop koffie inschonk, keek Margriet beide zussen aan. “Dank jullie wel voor de ontvangst. Ik hoop dat wij jullie, en jullie moeder, bij ons mogen ontvangen. Jullie zijn leuke meiden.” Gonnie bloosde. “Da’s lang geleden dat we zo’n compliment in ontvangst mochten nemen, Margriet. Dank je wel.”

Margriet glimlachte. “En voor de duidelijkheid: Rick heeft verteld wat jullie naast je studie doen en globaal geschetst wat zich hier de afgelopen twee weken heeft afgespeeld. Dat geheim is veilig bij ons. En om eerlijk te zijn: ook in ons huis gaan we vrij met elkaar om.”

Gonnie knikte. “We hadden al zoiets van Cora vernomen. En jullie geheim komt ook niet buiten deze muren, Margriet. Ik weet zeker dat dat ook voor onze moeder geldt.” Margriet knikte. “Dank jullie wel.”

Even krulde een glimlachje om haar lippen. “Onze zoon Hans wilde om een of andere reden dolgraag mee met dit bezoekje, maar ik heb ‘m toch maar even thuisgelaten…Hij zou zomaar afgeleid kunnen worden.” We schoten in de lach en Cora ...

... zei: “Arme Hans… Die krijgt een kop als een boei als hij met jullie kennismaakt, meiden!”

Gonnie lachte zachtjes. “Maken we vaker mee, hoor. Daar zijn we wel aan gewend.”

We kletsten nog even gezellig verder, maar toen stond Margriet op. “Ik ga weer, dames. Dank voor de ontvangst.” Ze keek ons aan. “En houden jullie het een beetje netjes, Cora en Rick?” Er gleed een lachje over haar gezicht. “Geen dingen doen die we thuis ook niet doen, denk er aan!” We schoten in de lach. “Nee moeder. Is goed, moeder. Ik zal me gedragen, moeder.” Cora knuffelde haar.

“Dank je wel voor het brengen. En je hoeft ons niet te halen; we fietsen wel naar huis.” Margriet knikte. “Prima, maar rustig aan hé? Bowy is niet meer de jongste; die moet geen 5 kilometer naast een fiets rennen.” We knikten braaf en ik gaf haar ook een knuffel. Ze keek me aan. “Lief zijn voor mijn dochtertje, Rickie!” Een knipoog volgde.

“Wij houden daar wel toezicht op, Margriet”, hoorde ik Annet achter me zeggen. “Als hij niet lief is, krijgt hij klapjes.” Bowy kreeg nog een knuffel en toen vertrok ze in het busje.

“Zo, liefjes… Gaan jullie maar eens braaf afwassen. Deze dames hebben vanmiddag nog een stuk gestudeerd, dus is het onze beurt om decadent onderuit te zakken.” Gonnie ging demonstratief op een stoel zitten. “Guttegut… de dames zijn uitgeput. Kom schat, we zullen die twee bejaarde mutsen maar laten slapen…” Meteen moest ik sprinten, want Annet en Gonnie kwamen dreigend op me af. “Rotzakje! We krijgen ...