Gastvrouwen In Huis... - 19 - Sex Verhalen

Gastvrouwen In Huis... - 19

... me intensief. “Je bent een schat, Rick.” Ik keek haar aan.

“Hé liefje, ik heb niks gedaan, behalve dom filmen. JIJ hebt ‘m tegen de grond gewerkt en op z’n falie gegeven hoor.” Ze keek me aan. “Maar jij hebt het bewijsmateriaal geleverd… Daardoor staat hij nu op de keien en moet hij waarschijnlijk behoorlijk dokken aan de gemeente. Als we het niet op film hadden, was er niks gebeurd.”

Weer volgde een lange zoen en toen zei ze zachtjes: “Ik ga jou vanavond eens langdurig belonen, Rickie…” “Ik hoop dat ik het langdurig volhoud, Coortje.” Ze gniffelde. “Ik ken nog wel een trucje om het allemaal wat langer te laten duren. Van de meiden geleerd.” Ik greep demonstratief naar mijn kruis en wilde wat zeggen, maar op dat moment klonk de stem van Margriet: “Rick! Kun jij de sla klaarmaken?” Cora schoot in de lach en fluisterde: “…in plaats van Cora?”

Grinnikend liepen we naar beneden en ik ging de keuken in. Cora begon met de tafel te dekken en een kwartier later was het eten gereed. Abe en Hans waren al terug gekomen van hun vis-sessie. Enigszins teleurgesteld: ze hadden weinig gevangen. Cora vertelde van de confrontatie met Gerard. Abe keek nogal dreigend. "Als het jong de euvele moed heeft om zijn snoet hier te laten zie, gaat hij wat beleven..."

Toen Margriet vertelde dat ze ons weg zou brengen naar mijn huis veerde Hans op. “Mag ik mee?” Cora keek hem ondeugend aan. “Dat zou je wel willen, hé broertje? Je wacht maar tot Rick’s moeder weer thuis is. En dan gaan we ...

... met z’n allen een keertje die kant uit.”

Ze knipoogde. “Verdorie… Ik moet toch weten met wie mijn kleine zusje in aanraking komt?” Ik keek hem aan. “Ja hoor. Da’s heel nobel van je, Hans. En natuurlijk doe je dat alleen maar om je lieve kleine zusje te beschermen…” Hij gniffelde en ik ook.

Na het eten waste we nog even af en toen zei Margriet gedecideerd: “Kom jongelui. Fietsen in de bus, weekendtassen ook en instappen, samen met Bowy. We gaan naar de andere kant van Born.” Cora nam met knuffels afscheid van Abe en Hans en toen reden we weg. Tien minuten later reden we de oprit op.

Margriet floot. “Zoooo…. Jullie wonen hier mooi, Rick. Kunnen we ruilen?” De zussen kwamen naar buiten toen we de fietsen uitlaadden. Margriet, dit zijn mijn zussen; de linker is Annet, de rechter is Gonnie. Dames, dit is Margriet, de moeder van Cora, en die bruine viervoeter is Bowy, de andere bewonderaar van Cora.” Ze gaven elkaar een hand. De zussen aaiden Bowy even en die vond het prima. Annet zei: “Wilt u een kop koffie? Net gezet.”

Margriet knikte. “Graag. Maar noem mij alsjeblieft Margriet en geen ‘u’. Jullie kleine broertje spreekt me ook zo aan.” Gonnie schoot in de lach. “Ons kleine broertje… Als wij hem zo noemen krijgen we een snauw of een trap.” Margriet keek naar het grasveld. “Ik mis iets, Rick…” Cora gniffelde en ik zei: “Als je dat wilt, zal ik nog wel een keertje zo’n hart op het grasveld maaien, hoor. Maar dan moet het gras eerst weer gegroeid zijn. Ga lekker zitten, ...