Mini - 178 - Sex Verhalen

Mini - 178

De donderdag startte wat vroeger. Om vijf uur waren Joline en ik wel uitgeslapen. Tijd genoeg voor een rustig ontbijt en terugblikken op gisteren. En niet alleen onze heerlijke vrijpartij, maar ook op de rechtszitting.

“We zijn ze kwijt, Kees. De familie de Rooy kijkt wel link uit om het ons nogmaals lastig te maken. Net als motormuis: in de lik. Behind bars. Misschien dat stiefma over een jaar of vier vrij komt, maar pa en zoon zijn we voor tien jaar kwijt.” Joline keek me aan. “En ik heb nul komma nul medelijden met ze.”

“Ik ook niet, schoonheid. Zeker niet omdat geen van hen ook maar een spoor van spijt had. Zag je de blik van die advocaat toen zoonlief tegen me zei dat hij me nog wel eens tegen zou komen? De man zag op dat moment een eventuele strafvermindering in één steekvlam verloren gaan. Het zou me niets verwonderen als hij zich terugtrekt als advocaat van dat zootje en niet meewerkt aan een hoger beroep.” “Ook bij een hoger beroep zijn ze kansloos, schat. De feiten spreken voor zich. En nu: laat de familie de Rooij het rambam krijgen; wij gaan lekker door met ons leven!”

Ze giechelde zachtjes. “Lekker midden in de nacht leuke dingen doen met jou!” We knuffelden. “Wat ga je vanavond bij Greet oefenen, Kees?” “Ik heb een aantal werkjes van Purchell als huiswerk opgekregen. Spelen Greet en ik samen op de bugel, met Hendrik op het orgel. Ook studiestukken voor hem: Greet zei een paar weken terug heel gemeen dat ze het wel lekker vond om twee leerlingen ...

... hetzelfde huiswerk op te geven. ‘Da’s economisch lesgeven, heren!’ En toen Hendrik zei dat we dan ook kwantumkorting moesten krijgen, stak ze haar middelvinger op, het kreng…”

Joline lachte en ik keek sip. “Greet is, zoals Ma dat zou zeggen, ‘een echt mens’. Ik begin haar steeds meer te waarderen.” Ik knikte. “Ja. Ze lijkt wel wat op Miranda. Vakvrouw, en genadeloos eerlijk.” Joline stond op. “Misschien is ze bij haar partner wat anders, Kees…” Ze giechelde. “Als die twee in sexy lingerie samen in bed liggen te rollebollen…”

Ik trok een gezicht. “Hé dame, ook ik denk soms in plaatjes! Ik zal haar vanavond eens vragen hoe ze met haar partner vrijt. Hoe heette die ook alweer… Oh ja: Anita.” Joline deed een paar stappen naar me toe. “Dat dúrf jij niet, Kees Jonkman. Je bent weer eens aan het bluffen. En nu: hup, deze ontbijtspullen opruimen! Dan zal ik me ondertussen even optutten. Daarna naar Gorinchem!”

Op het werk ging de tijd snel voorbij. Joline bij DT afzetten, Henry oppikken en naar Damen rijden, waar we Rob en Allard ontmoetten. Na een kop koffie zaten we twee uur te praten over de mogelijkheden en onmogelijkheden van een Sisu-diesel in de schepen en uiteindelijk waren we het eens: ondanks dat Sisu’s prima diesels maakt: het ging gewoon niet passen!

Om tien uur kwam de potentiële klant binnen: een zware delegatie. Twee managers en drie machinisten. Na wat ‘small talk’ startte Allard zijn betoog en het werd al snel bijzonder technisch. De managers hielden zich ...