De Kliniek - Sex Verhalen

De Kliniek

... hoorde ik zijn voetstappen naar de gyno-chair gaan en hij gaf me te kennen me om te draaien en naar hem toe te lopen. Terwijl ik maar een paar stappen van hem verwijderd was, voelden de stappen als een lange weg met alleen zijn keurende ogen over mijn lichaam.

‘Liggen’ was zijn volgende commando en ik ging ongemakkelijk zitten. Hij keek me vragend aan en meteen duwde hij mij naar achteren zodat ik op de gyno-chair lag. Meteen pakte Dr Van Kalkar een riem en bond mijn armen boven mijn hoofd vast aan de gyno-chair. Vervolgens liep hij naar mijn benen en streek even liefkozend – zo leek het – over mijn knie. Daarna duwde hij mijn benen hard en ver uit elkaar. Mijn benen werden in steunen gezet. Om ieder been een riem die strak aangespannen werd. Een kreet van angst – en ik werd ontzettend geil tot mijn verbazing – kon ik niet onderdrukken. Dr Van Kalkar keek me streng aan … ik sloeg mijn ogen neer en wachtte af.

Een operatielamp boven mij werd aangeknipt. Mijn kut – die nu open en bloot lag – werd verlicht. Dr Van Kalkar ging tussen mijn benen zitten en sprak me toe : ‘Ik ga je onderzoeken en behandelen. Je mag schreeuwen als je wilt, er is niemand die je hoort. Je meester is weg en komt pas terug als je behandeld bent. Begrepen?’ Ik knikte hem toe.

Dr Van Kalkar deed zijn handschoenen aan en trok mijn lippen ver uit elkaar. Zijn vingers gingen langs mijn lippen, met beide handen hield hij mijn kut uit elkaar en ging met zijn duim langs mijn klit. Ik reageerde, werd ...

... geil en meteen hield Dr Van Kalkar zijn duim uit de buurt van mijn klit. Mijn klit leek zoekende naar zijn vingers. Dr Van Kalkar trok hard aan mijn lippen en liet toen abrupt los.

Hij draaide zich om op zijn kruk en reed een tafelblad met instrumenten naar zich toe. Terwijl hij zich weer naar mij omdraaide : ‘Ik ga je uitgebreid inwendig onderzoeken en behandelen. Je mag schreeuwen. Stoppen doe ik niet; je moet leren deze pijn te verdragen. ’ Ik werd angstig van de gedachte aan wat komen ging en probeerde te ontsnappen uit de greep van de riemen. Wat ik ook probeerde, er zat geen ruimte tussen. Ik spande al mijn spieren om toch nog verzet te kunnen geven, het was vergeefs.

Het instrument dat hij in de handen had, zag eruit als een speculum. Het was groter. Dr Van Kalkar her-richtte de lamp op mijn kut en keek naar de deur. De deur ging open, zag ik tot mijn verrassing.

Was het dan toch de meester die mij kwam redden? Het bleek een mooie gedachte, maar het mocht niet zo zijn. Dr Van Kalkar riep dat zijn assistente naar binnen mocht komen. Ik zag een vrouw met kort haar, een mondkapje, handschoenen en een groen operatiepak aan op me af komen. Zonder een woord met mij te wisselen, keek ze naar Dr Van Kalkar. ‘Deze patiënte krijgt de volledige behandeling, in opdracht van haar meester. Ze heeft nog nooit gebaard.’ deelde hij aan de assistente mede. ‘De instrumenten voor de eerste sessie liggen al klaar. We gaan meteen beginnen. ‘ Eerste sessie??? Er kwam steeds meer paniek ...