Mini - 129 - Sex Verhalen

Mini - 129

De maandagochtend verliep zoals gebruikelijk. Wekker, even knuffelen, opstaan, ontbijten en naar Gorinchem. Tijdens de rit benadrukte

Joline

nogmaals dat ik een pokerface moest trekken als

Marion

of André binnenkwam. “Geen grapjes, Kees!” Voor zover het kon achter het stuur maakte ik een buiging. “Tot uw orders, uwe majesteit.” Bij de koffieautomaat schoof ik in een hoekje. Langs de anderen heen kon ik de ingang in de peiling houden en bemoeide me slechts zijdelings met de gesprekken. Rob kwam even later binnen en begon meteen een gesprek met Henk. Om kwart over zeven zag ik Marion’s auto de parkeerplaats op rijden. En even later kwamen ze samen binnen. “Goedemorgen allemaal!” Ze haalden een kop koffie uit de automaat en mengden zich in het geklets. Tot zover niks nieuws…

Angelique

kwam binnen. “Morgen Kees. Een prachtig briefje heb je geschreven. Ik heb me kapot gelachen! En m’n moeder vond ‘m ook schitterend. Die weet natuurlijk ook wat Zomers voor een type is…” Ze pakte een beker koffie en tikte Marion op haar schouder. “Kom dame. Receptie bezetten en representatief achter je bureau zitten!”

“Eén moment, Angelique…” Marion deed drie stappen naar André, omhelsde hem en zei: “Werk ze… schat.” En wéér, net als een paar maanden ervoor, was het even doodstil. Nu begon Joline met applaudisseren, wat door de rest snel werd overgenomen. Ik floot schel op m’n vingers. Marion bloosde en ook André werd rood. Eén voor één feliciteerden we hen: ik gaf André een ...

... hand en Marion een knuffel. “Tja…” zei Henk tegen André, “nu moet er in feite een dikke vrouw ergens uit de krochten van dit gebouw opduiken en roepen dat jullie relatie geen negatieve invloed op het werk mag hebben en zo…” “Zal ik die taak dan maar op me nemen, Henk?” Angelique keek hem aan. “Nee, want jij bent niet dik en niet kattig genoeg.” “Kijk uit wat je zegt, Henk… Kijk uit wat je zegt.” Henry grijnsde gevaarlijk. “Niet dik: oké dat klopt, maar dat kattige… Vergis je niet!” “Je bent lief, Henry Claassen.” An gaf hem een knipoog. Marion keek van de een naar de ander. “Volgens mij gaat er iets aan me voorbij…” “Kom maar, Marion. Ik vertel je het op het bureau wel.” Angelique nam haar mee.

Ik liep naar de groepsruimte van de Piraten. Eerst even bijkletsen, dan groepsoverleg. André kwam breed grijnzend binnen en ging zitten. “Nou André… Vertel!” Frits boog zich naar voren. “Ik zal het kort houden, Kees. Dan kunnen we snel naar het overleg.” Ik leunde comfortabel naar achteren en legde demonstratief mijn voeten op tafel. “Oh, ga gerust je gang, André… We hebben de tijd, hoor.” Hij keek me aan. “Rotzak.” Kort vertelde André van zijn grootste surprise tijdens het Sinterklaasfeest. “Overigens: jullie surprises en gedichten waren ook de moeite waard, stelletje rotzakken…” Hij vertelde verder hoe ze daarna welkom werden geheten in Werkendam. Het bleek dat Hans, de vader van Marion, blij was met een vent die zijn dochter een beetje kon temmen. Ze hadden een prima weekend gehad, ...