Mijn Tante Sonja,... - 2 - Sex Verhalen

Mijn Tante Sonja,... - 2

... me toch”, zeg ik. “Ik had er beter mee om moeten gaan. We waren hartstikke goed samen, en ik heb dat verpest.”

Hij schudt zijn hoofd.

“Maak het niet groter dan het is”, zegt hij. “Je kreeg een vriend. Logisch dat je minder tijd voor me had. En het is nou eenmaal gelopen zoals het gegaan is.”

Hij kijkt me diep in mijn ogen. Staalblauw zijn die van hem. Priemend. Alsof ze diep in mijn ziel kijken. Alsof hij probeert te doorgronden wat ik van hem wil.

“Ik ben blij dat ik je weer zie”, zegt hij. “Ik heb je gemist. Ik heb onze gesprekken gemist. De gezelligheid.”

Ik krijg een brok in mijn keel. Ik heb hem ook gemist. Ik zou hem willen knuffelen. Willen bespringen. Ik zou met hem willen neuken, bedenk ik me plotseling. Ik sta alweer twee maanden droog. Had even genoeg van die oppervlakkige avontuurtjes. De herinnering aan die week met hem smaakt naar meer. Ik schud het van me af. Het kan niet. Mag niet. Onze vriendschap moet belangrijker zijn.

“Ik hoorde van je moeder dat je in Canada een serieuze vriendin hebt”, schakel ik even over op een ander onderwerp. “Wat zijn je plannen, nu je weer definitief terug bent in Nederland? Komt ze naar Nederland?”

“Er zijn geen plannen”, zegt hij. “We hebben er een punt achter gezet. Ja, het was serieus. Nee, het had geen toekomst. We hebben lange tijd gedacht dat we wel een plekje in Canada of Nederland zouden vinden voor ons samen. Maar hoe langer het duurde, hoe meer twijfels we kregen. Tot zij duidelijk had dat ze niet ...

... naar Nederland wilde komen, en het voor mij duidelijk was dat ik niet definitief in Canada wilde blijven.”

“Sorry”, zeg ik. “Ik wist nog niet dat het uit was. Jammer hoor.”

Hij haalt zijn schouders op.

“We hebben er samen een keer om gehuild”, zegt hij. “Toen was het klaar en beseften we dat het zo beter is. Ik kan hier weer blanco beginnen.”

“Je moeder heeft je ongetwijfeld verteld dat het vorig jaar mis ging met Erwin”, zeg ik. “Weer iets wat ik helemaal verknalt heb. Ik ben ook weer alleen.”

“Ik heb het gehoord, ja”, zegt hij. “Moeder is netjes, details hield ze voor zich, maar ik begreep wel dat je hem niet helemaal trouw was.”

Zijn directheid raakt me opnieuw. Aan de ene kant is dat verfrissend. Iemand die er niet omheen draait. Iemand die niet tegen me liegt, of het zo inkleedt dat het niet mijn schuld lijkt. Aan de andere kant is het confronterend. Nu doet het best pijn, maar morgen zal ik terugkijken op dit gesprek en hem dankbaar zijn voor zijn eerlijkheid en directheid.

“Ja, ik zei al dat ik het verknald had”, fluister ik. “Hij was goed voor me. Hij was de eerste man waarmee ik weer kon vrijen en er van kon genieten. Na jou dan, maar dat was anders. Ik was verliefd op hem. Ik had misschien van hem kunnen gaan houden. Ik denk dat hij van mij hield.”

Ik voel een traan over mijn wang lopen. Verdomme, waarom word ik nou zo emotioneel? Waarom moet ik nou gaan janken? Ik zou bij hem op schoot willen kruipen. Ik wil dat hij me stevig vasthoudt en ...