Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10 - Sex Verhalen

Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10

... weken weer terug.” “Dan wordt het gewoon een gesprek tussen twee genetische gedrochten.” “Jullie zijn geen gedrochten, net zo min als Elisa een gedrocht is!” “Dat weet ik Bas. Maar dat is wel zoals de wereld buiten Andiane ons ziet.” “Dan kan die wereld buiten me gestolen worden!” “Je gaat Mama toch geen pijn doen Ursula?” “Nee meiden, ik ga jullie moeder er alleen van overtuigend, dat zij jullie hetzelfde geluk moet gunnen, als dat zij heeft. Uit angst dat jullie pijn wordt aangedaan, veroorzaakt zij zelf pijn. Dat wil ik haar laten inzien.” “Dank je wel Ursula.” Ze wuift hun dank weg. “Bas jongen, denk je dat je, mij even bij je schoonmoeder kunt afzetten. Dan rijden jullie daarna maar door naar huis. Het is aan de tijd dat je moeder ook kennis maakt met je lieverds.”

Ursula verteld: “Wil jij rijden John?” “Nee jongen doe jij maar. Of vertrouw je me niet als ik met Elisa achterin kruip?” “Zeker wel.” Nog voordat ik iets kan vragen houdt John de deur voor me open. “Dank je?” “Dat spreek toch vanzelf.” Wanneer we het huis naderen zie ik dat Helga buiten de was ophangt. Ik vraag Bas een klein eindje door te rijden en me daar uit te laten. Ik wil niet gelijk gaan uitleggen waarom haar dochters met twee vreemde mannen in een landrover doorrijden.” “Hallo Helga.” “Óh Hoi Ursula, waar zijn Elisa.” “Die zijn nu naar Dieny.” “Naar Dieny? De voorgangster?” “Ja kun jij hier een andere Dieny dan?” Ze schudt met haar blonde hoofd. “Nee, maar om te zeggen dat ik haar ken.” “We ...

... hebben met haar gesproken toen wij ons hier wilden vestigen. Maar om eerlijk te zijn heb ik haar daarna, hooguit nog eens begroet als we elkaar in ’t dorp tegen kwamen. Maar ga zitten. Hoe gaat het met de leerresultaten van mijn meiden. Door al onze verhuizingen waren ze flink achterop geraakt.” “Ze doen het prima Helga. Ik kom niet voor hen. Eigenlijk kom ik voor jou.” Ze kijkt me verbaasd aan. “Voor mij?” “Ja dame voor jou. Maar ik zou het op prijs stellen als je me eerst wat te drinken zou aanbieden.” “Icetea?” “Lekker.”

“Waar wil je het met me over hebben?” “Eigenlijk gewoon over je liefdesleven.” “Ùh gewoon, vindt je het gewoon om? …” Ik knik. Hier in Andiane is het gewoon dat je open over die zaken bent. Volgens mij heb je tijdens jullie inauguratie gezworen dat je de waarheid en niets dan de waarheid hebt gesproken, teneinde tot Andiane te worden toegelaten.” “Maar dat heb ik toch ook. Herman is mijn halfbroer, het is daarom dat we zijn verstoten door onze familie.” “Dat mag kloppen, het feit dat jij hermafrodiet bent, dat heb je verzwegen.” “Hebben? ..Elisa?” “Alsjeblieft Ursula, dat hoeft toch niet iedereen te weten.” “Niet iedereen, maar wel onze voorgangers.” Ik zie tranen over haar wangen lopen. “Alsjeblieft, laat ons niet wegsturen. Wij, de meiden, wij zijn nooit zo gelukkig geweest als hier.” Ik sta op, kniel naast haar neer en streel met mijn vingers over haar schouder. “Niemand gaat jullie wegsturen, maar een eerlijk gesprek is wel op zijn plaats, vindt je ook ...