Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10 - Sex Verhalen

Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10

... aanpassing is gedaan. Ik ruik rioollucht en ontdek dat die uit het bad komt. Ik laat de badkraan lopen en merk dat de stank gelijk afneemt. Het bad is blijkbaar langere tijd niet gebruikt dus stond de sifon droog. De douchekop in de inloopdouche druppelt dus draai ik de kraan dicht.

“Mag ik wat vragen Ursula?” “Natuurlijk, vraag maar raak.” “Ik zie dat er noch in de badkamer noch hier in de keuken aanpassingen zijn gedaan.” “Aanpassingen John? Ik heb mijn honden toch.” “Maar zou je het niet fijner vinden om toch meer dingen zelf en met minder moeite te kunnen?” “Zeker wel! Maar waar denk je dan aan?” Ik vertel haar dat het wel een forse investering vergt in geld en tijd, maar dat het mogelijk is om met slim geplaatste schakelaars en sensoren haar leven een stuk gemakkelijker, maar vooral zelfstandiger, in te richten.” Nadat ze nog wat vragen heeft gesteld, begint ze steeds meer te glunderen.” “En jij zou dat voor mij willen doen?” Ik knik. “maar dat moet je dan wel met mijn voorvrouw Dieny afkaarten. “Zij heeft me al gevraagd om een paar huizen in Andiane te verbouwen.” “Geweldig! … Ga jij haar idee werkelijkheid maken?” “Ik moet en wil wat doen voor de kost Ursula.” “Mag ik jou dan helpen John?” “Mogen jongen? Ik heb je hulp daarbij hard nodig.”

We horen de deurklopper. “Mogen we binnenkomen?” Al bij het horen van de stemmen begint Bas te stralen. “Laat jij ze binnen jongen?” Meteen schiet hij naar de gang. Ik kijk Ursula aan. “Elisa?” ze knikt lachend. “Mag ik ...

... jullie voorstellen. Dat is mijn oom John.” Ik sta op om de meiden een hand te geven. Ik voel me bevreemd omdat ik niet weet wie ik moet aankijken. Ik schudt weliswaar één hand, maar kijk in twee lachende gezichten en voel een blos opkomen.” “Kijk maar even goed John! Dat zijn we gewend. Het is al fijn dat we geen walging in je gezicht zien.” “Walging? … Jullie zijn mooie jonge vrouwen.” “Zeg gerust vrouw. We hebben er veel met elkaar over gesproken. Wij beschouwen ons als één vrouw, ook al zijn we twee personen. Het grootste deel wat ons fysiek tot vrouw maakt dat delen we namelijk. Daarom hebben we besloten als Elisa en niet als Elly en Lisa verder te gaan. Waar de een is , is namelijk ook steeds de ander.” Het is aandoenlijk te horen, hoe de ‘twee’ elkaar aanvullen. De vanzelfsprekendheid waarmee zij met hun handicap omgaan maakt dat het al snel als gewoon voelt. “We zouden ons niet kunnen voorstellen om verliefd te worden op twee verschillende jongens. Sterker nog we hebben al jaren geleden afgesproken dat als dat zou gebeuren, dat het niet door mocht gaan.” “Beide kijken nu duidelijk verliefd naar Bas.” “We denken dat we nou de jongen hebben gevonden die ons gelukkig kan maken.” “Bas zit te blozen tot achter z’n oren.” “J.. j..jullie ook koffie?” “Nee lieverd, doe maar wat fris als het mag.” “Gaan Jullie niet op het terras zitten. Het is heerlijk buiten?” “Nee meiden, gaan jullie maar met Bas. Ik wil met John door het huis lopen om te kijken welke aanpassingen mogelijk zijn.” ...