Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10 - Sex Verhalen

Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 10

John verteld: De bungalow van Ursula blijkt op nog geen drie minuten rijden van Dieny’s huis te liggen. In feite ben ik er telkens langs gereden, echter het ligt zo tussen de bomen verscholen dat het vanaf de weg nauwelijks is te zien. Op het grote grasveld rondom de woning lopen labradors van verschillende de leeftijd.

“Ik vind het erg lief dat je komt helpen John.” Ik geef haar een knuffel en kus haar wangen als begroeting. “Moet je mij nu zien. Sta ik hier te blozen als een bakvis, nadat ik door een mooi man ben begroet.” Ik negeer haar opmerking en kijk mijn neefje aan. “Waar is de patiënt jongen?” Hij loopt voor me uit naar de keuken. Op de grond ligt een lange plank waaraan nog 2 ophangbeugels vast zitten. In de muur zitten grote gaten waar de schroeven met de pluggen hebben gezeten. “Dat gaat nooit meer houden in die gaten. Zelfs al we nieuwe gaten boren, zal dat maar voor beperkte tijd houden. Uiteindelijk zal het gewicht van hetgeen op de plank staat en de hefboomwerking met het gewicht van de hond, de plank toch weer loswrikken.” “Wat stel jij dan voor John? Ik kan toch niet alles op de grond laten staan.” Ik stel voor dat wij de plank tijdelijk ophangen, op nieuwe gaten. Op een later tijdstip zullen we dan met een meer definitieve oplossing komen. Ik vraag Bas of er een boor in de materiaalkoffer zit. Even later komt hij terug de keuken in met een oude, zo te zien nauwelijks gebruikte, Black & Decker. ‘Haal die koffer maar naar hier jongen. We hebben ook een ...

... steenboor en 4 passende pluggen nodig.”

Na even zoeken vindt hij een laatje met boren in verschillende soorten en maten.” “Hoe zie ik wat een steenboor is John?” “Ik loop op hem af en wijs in het laatje. Kijk jongen, die boren met zo’n klein beiteltje in de kop dat zijn steenboren. Vervolgens leg ik hem en passant ook nog het verschil tussen metaal- en houtboren uit.” “Gosh, dat heeft me nooit iemand geleerd!” “Dat is iets dat ik jou onmogelijk kan leren Bas. Daar weet ik namelijk zelf niets van.” Bas kijkt naar de verdrietig kijkende vrouw. “Dat is toch logies, je kunt toch niet alles weten.” Met de nodig moeite lukt het ons uiteindelijk, ondanks het aftandse materiaal, om de plank weer aan de muur te bevestigen. Een ding staat als een paal boven water. Mijn materiaal komt mee vanuit Nederland naar hier. “Wat ben ik voor een gastvrouw… Koffie?” “Als het niet te veel moeite is, graag Ursula.” “Het is indrukwekkend om te zien hoe de vrouw, met behulp van haar rudimentaire handjes, haar voeten en mond, even later 3 koppen koffie voor ons op tafel tovert. In haar eigen kopje heeft ze een rietje gezet. “Ik hoop niet dat je vies van me bent John. Maar zoals je zag moet ik veel dingen met mijn mond aanraken.” “Geen enkel probleem… Maar als je het goed vind zou ik graag even naar toilet gaan. De koffie van vanmorgen wil er uit.” Ze lacht. “Door de gang tweede deur rechts, is de badkamer.” “Dank je.” Het valt me meteen op dat net als in de keuken, ook in de badkamer geen enkele ...