Verlangen - 8 - Sex Verhalen

Verlangen - 8

... om. "Daarom willen we je een paar dagen hier houden ter observatie."

"Dus ik mag snel weer naar huis?" vraag ik hoopvol.

"Als alles meezit, dit weekend al. Maar daarna ga je veel moeten rusten. Je vriendje gaat nog een beetje geduld moeten oefenen." Ik krijg een knalrode kop. "Mag ik jullie wel vragen het bezoek af te ronden? Het bezoekuur is reeds lang voorbij."

Nog voor ik verder iets kan zeggen, is de dokter alweer vertrokken.

"Je hoort het jongelui, tijd om afscheid te nemen." zegt mijn ma met strenge stem.

Ik kijk haar beteuterd aan.

"Kom Michele," reageert mijn pa. "Laat ze even alleen." En dan draait hij zich naar Carl: "We wachten beneden."

Nog voor mijn ma kan protesteren, duwt pa haar zachtjes naar de deur. "Weet je niet meer hoe jij was, toen we nog jong waren?"

Kibbelend wandelen mijn ouders naar buiten, maar niet voor mijn ma ons "Tien minuten en geen seconde langer" toe roept. "Anders ga je maar te voet naar huis."

Wanneer ma en pa de kamer uit zijn, sla ik mijn armen om Carl heen en trek ik hem stevig tegen me aan.

"Je ziet er stralend uit," fluister ik, terwijl ik in zijn dromerige ogen kijk.

"Je ziet er geweldig uit." Carl drukt voorzichtig een kus op mijn mond. "Het liefst wil ik je overal aanraken."

"Probeer maar." Ik grijns.

"Hier in het ziekenhuis? Je hebt geen idee hoeveel moeite ik moet doen om me in te houden."

Ik hef mijn hoofd op en open mijn lippen. Voorzichtig buigt hij zich verder naar voor. Onze lippen ...

... raken elkaar. Vonken vliegen in het rond en mijn adem blijft in mijn keel steken. We blijven onbeweeglijk tegen elkaar aan plakken, met onze monden tegen elkaar, een klein beetje open. Dan laat ik speels mijn tong tussen zijn lippen glijden om zacht die van hem aan te raken. Ik kreun onder zijn lippen, een geluid dat schokkend hopeloos is. Ik kan een gelukzalige zucht niet onderdrukken en ik voel me meteen veel beter.

Wanneer onze ogen elkaar weer ontmoeten, grijnst hij en lach ik. Het is een meisjeslach. Iets wat je verwacht bij jonge, blonde maagdelijke types.

"Ik vind je leuk, Leen," zegt hij amper hoorbaar.

"Hoe kan dat nu?" Mijn vraag klinkt zelfs mij zielig in der oren, maar ik begrijp er geen snars van. Ik kan qua uiterlijk totaal niet tippen aan de andere meisjes uit mijn klas en ik weet niet zeker of hij me al lang genoeg kent om een inschatting te maken van mijn persoonlijkheid en 'innerlijke schoonheid'.

"Wat?" zegt hij en hij knijpt zijn ogen tot spleetjes.

Ik word rood. "Ik ben realist. Dat moet ik zijn om mezelf te beschermen. En dat jij me leuk vindt en...".

"En leuke dingen met je wilt doen." maakt hij mijn zin af. "En stoute dingen", vervolgt hij grinnikend.

De manier waarop hij de woorden uitspreekt windt me op. "Dat wil ik ook heel graag," fluister ik.

Heel even staat Carl me aan te kijken met een blik die me vlinders in mijn buik bezorgt. Honderden, nee duizenden vlinders. Teder veegt hij een haarlok uit mijn gezicht en draait ze rond ...