Huidhonger - 1 - Sex Verhalen

Huidhonger - 1

... iets liefs en aaibaars over zich. Het valt me ineens op. Best goed lijf, mooie kop. Ik betrap me erop dat ik naar zijn penis kijk als hij in zijn jogging-short een lampje vervangt. Hij ziet me gluren en schraapt zijn keel.

‘Verder nog iets’, vraagt hij, met een glimlach.

‘Nee, ik red me… o shit, ik moet me haasten, ik ga hardlopen’. Buurman loopt even naar de wc en ik kleed me razendsnel om. Sporten is het enige, naast hondje uitlaten, dat ik buiten de deur doe. Ik laat verder alles bezorgen. Het sporten doe ik samen met mijn beste vriendin,

Anne

. Ze heeft het gewoon van me geëist, twee keer per week. “Anders word je een zielig oud en lelijk vrouwtje”, zegt ze de eerste keer en ze geeft me een tikje op mijn billen. ‘Strak’, zegt ze bewonderend.

Als ik in mijn zwarte legging en strakke fel-oranje shirtje sta, komt buurman juist van het toilet. ‘Dat ziet er goed uit’, zegt ie spontaan. Hij schrikt er zelf van. Ik krijg een kleur. Bedoelt ie nou dat ik spórt? Of bedoelt ie hoe ik eruit zie? Hij ziet me vragend kijken. “Je ziet er goed uit”, zegt hij eerlijk, maar ook wat verlegen. En weg is ie.

’s Nachts droom ik dat ie me ruw bij mijn polsen grijpt en omdraait, met mijn buik op het aanrecht legt, mijn legging afstroopt en ineens zijn blauwbeaderde lul in zijn hand heeft. Hij steekt hem halfstijf achterlangs bij me naar binnen. Ik vang hem kletsnat op en kreun bij zijn lange halen. Hij komt al snel. Trekt zich met een plop uit me en spuit alles over mijn rug ...

... en half over mijn hardloop shirtje. Direct daarna komt Anne binnen. Die doet alsof er niks is gebeurd en trekt me met mijn legging nog op mijn knieën en het sperma op mijn rugnummer de straat op. Ik schaam me en huil. “Lopen, sist ze, ‘geile slet die je bent’. Ik word weer verhit wakker. Weer 3u. Weer masturberen, weer die hoofdpijn daarna.

Derde voorbeeld. Ik lig op een avond te sluimeren op de bank. Ben in een foute gedachte verdwaald. Over een collega op mijn werk. Glijd met mijn hand even onder mijn broekriem, en voel mijn opwinding. Dan komt mijn hondje aanlopen. Ze probeert verwoed op me te klimmen. “Laag!”, roep ik streng. Ze likt mijn hand, dezelfde hand van zoëven. Ik laat het verrast toe, een beetje gehypnotiseerd door de gedachte dat zij me misschien wel ruikt/proeft. Maar ik duw het weg, de gedachte en haar neus. He bah, doe niet zo mal.

Als ik haar een dag later uitlaat in de tuin in mijn donkerblauwe satijnen duster, vriest het. Rillend stap ik door de wit uitgeslagen wereld. De herfst en winterkleuren glanzen er doorheen. De lente is nog ver weg, maar er is de belofte van wat groene sprieten van de narcissen. Ik trek mijn fluffy kraagje op die gelukkig warm is, doe mijn haar in een wrong en sjor het ceintuur wat vaster. Ik zie mijn eigen adem dwarrelen. Mijn tepels schuren aangenaam tegen de stof.

Hondje struint ondertussen aan de lijn door het gras en de bladeren. Ze laat zich leiden door haar neus. Ze moet duizenden geuren en sporen opvangen waar geen ...