Het Satorvierkant - 4 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 4

... heeft hij wel heel weinig tafelmanieren,' denkt ze. "Dat is de officiële versie," eerwaarde, "Ik wou geen paniek veroorzaken." Ze floept het er uit zonder er verder over na te denken.

Mechyel fronst zijn wenkbrauwen. "Wat bedoel je?" Hij laat het kippenboutje op de grond vallen en schopt het weg onder tafel.

Eleonora vertelt aarzelend wat de overlevende soldaat haar verteld heeft. Intussen likt de witte pater een voor een zijn vingers af. "Je hebt een voortreffelijke kok." onderbreekt hij haar.

Een luide boer weergalmt door de eetzaal. Mechyel grinnikt.

"Dus je wilt me doen geloven dat een geest je man heeft vermoord?" De witte pater kijkt de gravin strak aan. Die realiseert zich dat ze een kapitale fout gemaakt heeft. In het bijzijn van de inquisiteur had ze zich beter aan de officiële versie gehouden, nu kon ze alleen nog maar hopen op zijn goodwill. "Alleen heksen geloven in geesten." vult hij aan.

Eleonora wordt vuurrood. Ze voelt de val rond zich dicht klappen. "Dat... dat is wat die lijfwacht me verteld heeft, eerwaarde." hakkelt ze.

"En wat denk jij dat er gebeurd is?" Dreigende groene ogen kijken haar aan.

"Ik... ik ... ik denk dat de graaf slachtoffer is geworden van zijn reputatie. Hij had een boel vijanden." probeert de gravin.

Mechyel schudt zijn hoofd vol ongeloof. "Voor zover ik weet was de graaf een goed katholiek. Wat van jou niet kan gezegd worden." De inquisiteur wijst beschuldigend naar Eleonora.

"Wat bedoel je?" Klinkt het ...

... stilletjes.

De witte pater verheft zijn stem. "Er gaan geruchten dat je zou verzaakt hebben aan je echtelijke plichten."

"Je weet hoe de graaf was." jammert Eleonora. Ze huivert wanneer ze merkt dat Mechyel haar lichaam met zijn ogen van top tot teen scant. Zijn blik blijft even hangen bij haar borsten die door haar korset omhoog geduwd worden.

"Maar niet getreurd, mijn kind, er is redding mogelijk." Hij kijkt haar weer in de ogen.

De gravin is zo bang dat ze ze niks meer kan zeggen, zo verbijsterd dat ze niet kan bedenken wat hij wilt.

"Biecht alles op." verklaart de pater zich nader.

"Wat wil je dat ik zeg?"

"De waarheid."

Hij is gek, dat weet ze, maar als ze zegt wat hij wil horen, is er misschien toch nog hoop op redding.

"Kom volg me." de gravin staat op en loopt heupwiegend richting privévertrekken.

Eleonora knielt neer en buigt zich voorover. "Vergeef me vader..."

"Wacht, wacht. Zo snel niet." onderbreekt Mechyel haar.

De gravin kijkt de pater vragend aan. Die weet dat hij Eleonora volledig in zijn macht heeft. Hij voelt zijn hart in zijn borstkas bonzen van opwinding en geilt op de macht die hij over de nette, fatsoenlijke gravin heeft.

"Ik wil dat je voor me verschijnt zoals God je geschapen heeft. Kleed je uit." De pater laat duidelijk merken dat hij ongeduldig is. Hij wil dat Eleonora meteen gehoorzaamt.

Die voelt zich heel ongemakkelijk. Een voor een maakt ze de veters van haar korset los en laat die op de grond vallen. Ook haar ...