Het Satorvierkant - 4 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 4

Marktplein Jumièges, Normandië - september 1066

ISOBEL

"Daar! Daar komt ze." schreeuwt iemand uit het publiek.

"Verbrand ze. Verbrand de heks!" roept een ander.

Met veel geratel komt de kar met de gevangene het marktplein opgereden waar zich een menigte heeft verzameld. Bovenop de kar staat Isobel rechtop. Haar gezicht is vermoeid en mager. Er zit een blauwe plek op haar voorhoofd, boven haar rechteroog, en haar onderlip is gebarsten. Haar groene fluwelen jurk is gescheurd en zit vol vlekken. Haar bruine haar hangt losjes en slordig tot op haar middel. Ze is duidelijk afgetuigd.

Het publiek stroomt naar voren. Een regen van beledigingen komen op de vrouw neer. Die staart de menigte aan met stille minachting. Haar zwarte ogen schitteren. Ze gromt en sist als een kat die in het nauw gedreven wordt.

Vanop het podium bekijken bisschop Odo van Rouen en inquisiteur Mechyel glimlachend het schouwspel. Het verbranden van heksen is altijd al een groot feest geweest. Ook nu weer lijkt het publiek, dat zich een plaatsje gezocht heeft in de buurt van de brandstapel, opgewonden. Die brandstapel, midden op het marktplein, bestaat uit een hoge stapel takken, twijgen en in pek gedrenkte stro, klaar om aangestoken te worden. Uit de stapel steekt een dikke houten staak waaraan de heks vastgebonden zal worden. Daar rond staan een aantal witte paters, hun wijde kap tot ver over het hoofd getrokken. Zij zijn het privé leger van de inquisiteur en assisteren hem bij het opspeuren ...

... en branden van afvalligen.

"Wat is ze mooi." fluistert de bisschop, wanneer zijn oog op Isobel valt. "Vergis je niet," reageert de inquisiteur. "De duivel toont soms een mooi gelaat om wie zwak is te verleiden en te beïnvloeden. Gelukkig zal ze branden, net als haar scheppers."

Luid gejoel stijgt op uit de menigte wanneer twee witte paters Isobel ruw van de kar sleuren. De vrouw vecht wanhopig om vrij te komen. Ze kronkelt terwijl ze met geweld de trap van het podium naar de brandstapel wordt opgeduwd. Zonder al te veel moeite slagen de geestelijken er in haar aan de paal vast te binden. De heks gilt wanhopig. Ze slaakt een hoge, ijle kreet die weerkaatst tegen de muren rond het plein. Het lijkt op het gegil van geesten.

Mechyel heft zijn beide armen op. De menigte wordt muisstil. "Beste onderdanen, we zijn hier bijeen gekomen om getuige te zijn van de executie door vuur van een vrouw, Isobel, die u hier voor u ziet. Het is een vrouw die Gods mysteriën heeft verloochend en een pakt met de Duivel heeft gesloten. Door contact met hem te zoeken, heeft ze haar hele dorp in gevaar gebracht. Gelukkig weet en ziet God alles. Hij zal haar rechter zijn. Dit kan niet onbestraft blijven!"

Gejuich stijgt op uit het publiek.

"Bid voor haar ziel. bid dat ze door de pijn tot berouw voor haar zonden zal komen. Bid dat ze om Gods vergeving zal smeken en haar onsterfelijke ziel zal kunnen redden."

De ogen van de heks schieten heen en weer. Ze bekijkt de mensen in de menigte ...