Het Satorvierkant - 4 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 4

... stuk voor stuk alsof ze ze allemaal in haar hoofd prent. Haar blik valt op een meisje. Die hapt naar adem en deinst terug voor de kracht die ze ziet. De heks lacht.

De bisschop staat recht en begint te bidden. Langzaam sluiten andere stemmen zich bij hem aan.

"Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte." ( Gelukkig is de mens die niet ingaat op de raad van goddelozen en die niet de wegen der zondaars gaat, maar die zijn geluk vindt in 's Heren wet ).

Vier witte paters komen vanachter het podium vandaan. Elk van hen draagt een brandende fakkel. Ze gaan tegenover elkaar rond de brandstapel staan.

De inquisiteur vervolgt : "Ik hoop dat dit een les zal zijn voor hen die het pad van de duisternis kiezen. Kijk hoe deze zondares zal branden. Zie hoe haar lichaam zal smelten als kaarsvet. Luister naar haar kreten van pijn en onthoud dat dit nog niets is vergeleken met de vlammen van de hel. De eeuwige marteling wacht op hen die geen vergiffenis zoeken."

Een oude man in het publiek richt een hand naar de heks en fluistert: "SATOR OPERA TENET AREPO ROTAS". Een harde wind steekt op, een verblindende bliksemstraal flitst door de lucht. Mensen kijken verschrikt op.

De vier paters draaien zich gelijktijdig om en werpen hun toortsen op de brandstapel. Eerste vonken komen tot leven, knetterend als kleine duiveltjes. Het geknetter verandert in een loeiend vuur. ...

... Als slangen kronkelen de vlammen door het stro en takken. Het vuur groeit in hitte en kracht. De jurk van de heks vat vlam. "Ze brandt!" schreeuwt iemand.

Het vuur is zo heet dat het publiek een stap achteruit zet. Dikke dekens van vette rook verduisteren het zicht. De menigte begint te hoesten en draait zich van de brandstapel af. De zoete geur van brandend mensenvlees valt hun zintuigen aan. Vanuit de duisternis gilt de heks een laatste doodskreet.

Eventjes verspreidt de wind de rook. Het meisje van daarnet ziet de heks met haar armen omhoog gestrekt, vrij van boeien. Vlammen vreten haar lichaam weg, haar ogen opengesperd. De heks verandert in een vogel en verdwijnt in de grijze lucht boven het plein, als een feniks. Ze is uit de vlammen opgestegen om weer als zwarte weduwe tot leven te komen.

Een ruiter komt in volle galop het marktplein opgestoven. Hij komt vlak voor Mechyel tot stilstand. Hijgend brengt hij zijn boodschap over: "De graaf is gisteren in een hinderlaag gelopen. Dorpsbewoners hebben hem onthoofd."

Eetzaal Kasteel van Montfort, Normandië - september 1066

GRAVIN ELEONORA

Mechyel, de witte pater, neemt luid smakkend een hap van zijn kippenbout. Vet druipt uit zijn mond over zijn baard naar beneden. Hij veegt het op met de mouw van zijn witte kleed.

"Dus voor zover ik begrepen heb, is de graaf in een hinderlaag gelopen en is hij door dorpelingen onthoofd?".

Gravin Eleonora kijkt hem met een gevoel van walging aan. 'Voor een geestelijke ...