Mini - 168 - Sex Verhalen

Mini - 168

... vrienden, gaan wij weer richting familie, dit in tegenstelling tot die lui die op zo’n platform op zee zitten. Maakt je weer even bewust van het feit dat wij in feite een vreselijk luxe leventje hebben.”

“Ze verdienen er goed geld mee, Kees”, bromde Rob. “Dat weet ik, maar op dagen zoals deze vragen zij zich wellicht een keertje af waarom ze niet voor een baantje aan de wal hebben gekozen.” Zwijgend reden we verder; Rob zat naast me te knikkebollen en ook Henry lag gestrekt. Op de afrit Gorinchem ramde ik even hard op de rem, wat een paar vloeken naast me en achterin veroorzaakte.

“Zo, stelletje meurbalen, zijn we weer wakker? Verdikkeme, jullie liggen lekker te maffen en Kees moet paraat zijn en sturen…Dat kost jullie allebei vijf keer opdrukken.” “Hé, wij hebben een paar uur geleden onder een dikke diesel liggen zwoegen makker”, protesteerde Henry. “Jij zat alleen maar koffie te leuten en contracten te tekenen…”

“Hij heeft wel gelijk, Kees”, merkte Rob op. “Jij mag ook wel eens iets voor de kost doen, behalve alleen maar tekenen. Mijn zusje heeft uiteindelijk tóch gelijk: jouw hele werk bestaat uit tekenen!”

Ik gromde en Henry lachte. “Dank je wel, Rob!” “Graag gedaan vriend. Samen houden we die Jonkman er wel onder. En anders helpt mijn zusje wel een handje.”

Ik moest lachen. Die twee konden het prima met elkaar vinden. Ik zou ervan balen als ik Rob over een aantal weken weer moest ruilen voor André. Hoewel André ook een prima vent was.

Op de ...

... parkeerplaats stapte Henry uit. “Goed jongens, ik ga naar

Angelique

toe. En over een paar dagen heeft zij telefoondienst; als er dan op de 24 iets gebeurt, ben ik de eerste die het weet.” “Henry, bedankt voor je steun! Doe de groeten aan An en wees veilig met vuurwerk.” Hij stapte uit en met het achterportier nog open zei hij zachtjes: “Als je met Angelique in bed ligt, ontstaat er vanzelf vuurwerk, Kees. Gratis. Hoef je niet voor naar de winkel.”

Hij grijnsde breed, deed de deur dicht en liep naar zijn auto.

Even later reden we richting Malden. Rob belde met Melissa. “Hé schat, met je machinist…” De telefoon stond op de speaker dus ik hoorde: “Machinist? Die ken ik niet. Mijn vriendje is een nette ingenieur die bij een firma in Gorinchem tekeningen maakt.” Rob keek me aan. “Nee, dat is je broer. Ik heb vandaag weer eens ouderwets aan een dikke diesel mogen sleutelen. Maar waar ik voor bel: we zijn over drie kwartier in Malden en dan zou ik wel een kopje koffie lusten.”

Mel

snoof. “Jij lust altijd wel een kopje koffie. Ik zal eens kijken of er nog pads genoeg zijn, liefje. Is Kees bij je?” “Ja. En de telefoon staat op de speaker, dus pas een beetje op als je gaat vertellen wat je straks allemaal met me wil doen. Ik wil mijn teamleider niet jaloers maken.” “Hij went er maar aan, schatje. Dank voor je belletje en tot straks. Kees: voorzichtig rijden hoor!” “Ja Mel. Is goed Mel. Zal ik doen, Mel…”

Rob hing met een glimlach op. “Zo Kees… Nu eens kijken of de dames elkaar ...