Donkere kamer - Sex Verhalen

Donkere kamer

... ketenen gespannen zijn. Er is geen beweging in te krijgen; er is geen ontsnappen aan de veer.

Er is trouwens nog een andere reflex die niet te stoppen is. Halfweg mijn lichaam is de V stilaan op weg een W te worden. En dat betert er niet op als die zachte en ruwe aaitjes via de knieën langs de binnenkant van mijn dijen afdalen. Mijn God!

Sinds ik in dit klooster toekwam had ik geen erectie meer gehad. Geen idee hoe lang dat al was, maar in ieder geval veel langer dan gewoonlijk. Alles mocht dan wel rond sex draaien in deze omgeving, de daad zelf leek taboe. De hand aan mezelf slaan, had me al een paar keer een snerpende sirene opgeleverd. En dan is de pret er snel af.

En dan komt een zachte hand je dijen aaien. Steeds met de zachte kant weg van de erectie en met de grove kant terug. En telkens bij de wissel aan de lies, dat kleine contact met mijn lid. Quasi achteloos, maar daardoor net nog sterker.

En net als ik het niet meer kon houden, volgde de genadeslag. Met de rand van een vingernagel wordt een seconde onder de rand van mijn eikel geaaid. De ontlading was enorm. Heel mijn lichaam wilde mee naschokken, maar door alle ketens was dat eigenlijk onmogelijk. En gezien het geldende spreekverbod, durfde ik ...

... eigenlijk ook al niet te kreunen. Al lukte dat laatste maar half.

Heimelijk hoopte ik op een tweede beurt, maar ernaar vragen durfde ik niet. En het aaien was ook gestopt vlak na de eerste sperma geut. En na het nahijgen, schommelde de matras weer, ten teken dat mijn. Weldoener bewoog, weg van mij. Het feit dat mijn benen weer omlaag getakeld werden was het ultieme bewijs dat de traktatie voorbij was.

Onverwacht kreeg de ervaring toch nog een toetje. Mijn weldoenster nestelde zich met haar hoofd op mijn schouder. Ik voelde duidelijk haar rug tegen mijn lichaam en wilde me in lepeltje tegen haar aanvoelen. Maar mijn pols en enkelboeien hielden me in een ruglig. Ten overvloede volgde nog een “don’t move”.

Ik legde me er dan maar bij neer dat ik nooit zou weten wie me deze explosie had bezorgd. Ik wist nog geen eens zeker of het een man of vrouw was.

Als beloning voor de berusting kreeg ik rustgevende muziek in mijn oortje. Dat en de vermoeidheid na de doorstane emotie maakte dat ik vrij snel in slaap viel.

Toen ik wakker werd, was mijn droomprins(es) alweer verdwenen. Maar de mooie herinnering nam niemand mij meer af.

Dat ik die prins(es) niet enkel in mijn dromen nog vaak zou tegenkomen kon ik toen nog niet weten.