Een Beeldschone Huisgenote... - 36 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 36

... haar wang.

‘’’Hoe voelt het om gehandicapt te zijn?’’

‘’Kut!’’

Samen schoten we in de lach.

‘’Maar Danny, even serieus. Ik geef toe dat ik baalde. En toen dacht ik even terug aan de nieuwjaarsdag. De avond waarop je het moeilijk had. Ik begrijp het nu ineens veel beter. Het gaf inderdaad een klote gevoel dat iedereen lekker aan het dansen was en ik maar op de bank zat met die stomme enkel.’’

Ik glimlachte. ‘’Ja dat had ik gezien. De volgende keer graag eerlijk zijn tegen mij.’’

Mandy keek schuldig. ‘’Sorry.’’

‘’Het is al OK.’’

‘’Maar Danny. Ik heb echt respect voor je. Dit klote gevoel heb je vast vaker meegemaakt. Ik heb dat pas één keer en ik vind het al vreselijk.’’

‘’Ja, ik heb dat vaker. Maar nu veel minder dankzij jullie. Maar ik ben het wel gewend. En trouwens de eerste keren had ik ook veel moeilijker. Je leert ermee omgaan.’’

Mandy knikte en gaf mij een zoen op mijn wang. ‘’Zo knap van je. Maar wil je mij even terug brengen naar de bank. Mijn enkel doet nu even pijn.’’

Om half elf was Mandy al moe. De avond was eigenlijk net begonnen. Er stroomden nu meer gasten binnen. Maar Mandy zat te vechten tegen de slaap. Die pijn kostte haar veel energie. Alleen zei ze er niets van. Ik mocht wel slechtziend zijn maar ik zag het wel.

‘’Bram, volgens mij is Mandy moe. Kun je ons naar huis brengen?’’

Hij knikte. ‘’Ja is goed. Ze zit inderdaad te knikkebollen. Ik breng jullie naar huis.’’

Ik tikte Mandy aan die meteen wakker werd. ...

... ‘’Liefje, we gaan naar huis. Je bent moe.’’

Ze keek mij verrast aan. ‘’Nee joh, ik wil nog blijven. Het is pas half elf.’’

Ik keek haar doordringend aan. Mandy zuchtte. ‘’Oké, ik geef toe. Ik verlang zo erg naar mijn bed. Ik ben zo moe.’’

Ik glimlachte. ‘’Dat dacht ik al. Bram brengt ons naar huis.’’

We namen afscheid. Bram bracht ons naar huis.

In de hal van ons appartementscomplex bedankte ik Bram voor de lift. Ik rolde met de rolstoel naar de lift. Ik aaide over haar hoofd. ‘’Nog wakker?’’

‘’Ja, nog wel.’’

‘’Waarom wilde je nog langer blijven?’’

Haar schouders gingen omhoog. ‘’Het is veel te vroeg om naar huis te gaan.’’

‘’Ja maar je verlangt ook naar je bed.’’

‘’Ja dat wel. Maar je had toch plezier vandaag? Ik wil dat niet verpesten.’’

Ik lachte hardop. ‘’Zie je nou wel. Begrijp je nou hoe ik me voelde op nieuwjaarsdag?’’

Ineens werden de ogen van Mandy groot. ‘’Oh my god. Je hebt helemaal gelijk! Ik begin het te begrijpen!’’

In de keuken hurkte ik voor haar. ‘’Mandy, laten we afspreken, als een van ons moe is, geen zin meer heeft of wat dan ook, meteen vertellen. Dan gaan we kijken wat we kunnen doen. Ik moet het toch ook zeggen als ik me niet goed voel. Maar dat geldt ook andersom. Deal?’’

Mandy keek me met kleine ogen aan. Er gleed een klein glimlachje op haar gezicht. ‘’Deal. Dank je, je bent lief.’’

In de slaapkamer hielp ik haar met uitkleden op haar slipje na. Ik legde haar op het bed en gooide de deken over haar heen. Ik ...