Een Beeldschone Huisgenote... - 36 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 36

... op.

‘’Geld interesseert me niet. Mijn vrienden en mijn familie betekenen veel voor me. Ik blijf hier. Hoe dan ook. Mijn besluit staat vast. Ik ga niet weg.’’

Marco en Peter keken teleurgesteld. ‘’Zonde, U hebt echt talent.’’

ELise haalde haar schouders op. ‘’Sorry meneer. Ik hou van de meiden hier. Ik wil niet weg. Ik ben gelukkig hier. Maar heel erg bedankt voor jullie mooie aanbod.’’

Peter gaf niet snel op. ‘’Oké, dat is heel erg jammer. Maar hier heeft u mijn visitekaartje. Mocht je je toch bedenken, bel ons.’’

In de kleedkamer bleven de meiden aandringen bij Elise die er langzaam gek van werd. Ik greep in en sloeg hard tegen de deur waardoor iedereen schrok. Ik had meteen hun aandacht. ‘’Kappen nu. Laat Elise met rust. Het is haar eigen keuze. Accepteer het gewoon.’’

Elise keek mij dankbaar aan.

‘’Hey meiden. Zijn jullie alweer vergeten dat we kampioen zijn?’’ zei ik lachend.

Daarna barstte meteen een feest los.

Sara zei. ‘’Nou gaan jullie maar even douchen. Mandy moet ook even onder de douche. Kunnen jullie haar helpen. Hou dat verband wel droog.’’

‘’Mag ik helpen?’’ zei ik grijnzend.

De meiden begonnen te giechelen en duwden mij de kleedkamer uit.

Rond acht uur in de avond haalde Bram ons op. Mandy mocht immers niet lopen. In de auto zei Elise tegen mij. ‘’Bedankt dat je voor mij opkwam in de kleedkamer. Ik werd er even gek van.’’

Ik lachte. ‘’Ja, dat zag ik. Maar je was zeker van je besluit.’’

‘’Ja het was wel een mooi aanbod. ...

... Maar ik wil niet. Ik kan niet zonder jullie. Maar ik geef toe dat ik me even vereerd voelde.’’

‘’Ja Elise. Dat mag je zeker doen. Je bent echt goed. Ik denk inderdaad dat je ver zou kunnen komen. Maar het is jouw keuze. Ik respecteer dat.’’

‘’Dank je wel. Reken er maar op dat ik dit aanbod nooit ga aannemen. Jullie zijn niet van mij af.’’

Ik kreunde. ‘’Jammer. Ik dacht dat ik eindelijk rust zou krijgen.’’

Elise draaide zich om en keek mij verontwaardigd aan. Ik knipoogde.

Op de parkeerplaats hielpen Bram en ik Mandy in de rolstoel. Het ging goed met Mandy. Ze had niet meer zo veel last van de pijn dankzij de pijnstillers. De drie pinten was mijn favoriete café, omdat het daar redelijk goed verlicht was. En omdat de eigenaar mij redelijk goed kende. Hij zorgde altijd voor extra verlichting als ik langs kwam. Heel tof van hem. Hij was ook op de hoogte van de blessure van Mandy. Hij had zelfs een tafel klaar gezet voor haar. Ik tilde Mandy op en zette haar voorzichtig op de hoekbank met haar been op de bank. Daarna schoof ik de tafel weer op zijn plek. Mandy keek mij lief aan. ‘’Dank je wel.’’

Langzaam werd ons team compleet. En dan konden we beginnen met feesten. De eigenaar kwam naar ons toe. ‘’Zo dames. Ik hoorde dat jullie kampioen geworden zijn. Gefeliciteerd! De eerste ronde is van het huis!’’

Ik grinnikte. ‘’Dat komt mooi uit. Ik zou de eerste ronde trakteren. Dat scheelt mij wat in mijn portemonnee!’’

Jeroen, de eigenaar lachte. ‘’Dat doe je maar ...