Borderline - 31 - Sex Verhalen

Borderline - 31

... Ik ben godverdomme gekke Henkie niet. Ik wil jou tegenmoet komen, en dan kun jij je niet aan één simpele regel houden. Nou, dan bekijk het maar. Ik ben er helemaal klaar mee.”

Ik ben er ook helemaal klaar mee.

“Eikel,” zeg ik bits. “Jij met je stomme regel. Als ik nu nog met Marck lag te ketsen, dan kon ik je begrijpen. Maar dit is echt belachelijk. Daarbij heb ik jouw toestemming niet nodig om met Marck te neuken. Dat beslis ik zelf wel. Ik ben godverdomme een volwassen vrouw.” Lars zwijgt weer, totdat we thuis zijn.

“Nou, als je het zelf zo goed weet, dan rot je maar op naar Marck.” Wat? gooit hij mij nu het huis uit.? Mijn eigen huis. Ik dacht het toch niet. Ik volg hem net op tijd om de deur tegen te houden voordat deze achter Lars dicht gaat. Ik storm direct naar boven. Wederom heeft Lars het klaar gespeeld om een perfecte dag alsnog te verpesten. Ik laat mij op het bed vallen en begin te huilen, tot er echt geen tranen meer zijn. Nu kon ik die sterke armen van Marck wel gebruiken om mij te troosten. Misschien moet ik maar gewoon doen wat Lars zei en naar Marck gaan. Dan is mijn relatie met Lars wel definitief voorbij. Wil ik dat? Op dit moment wel, maar ga ik daar spijt van krijgen. Lars heeft zich over mij ontfermt na mijn slechte periode, terwijl Marck mij juist heeft laten vallen. Goed, daar heeft hij nu spijt van, maar ik ben mij nog steeds niet zeker of Marck een vaste relatie met mij zou willen. Ik kan van de ander kant ook niet eeuwig bij Lars in het ...

... krijt blijven staan. Zijn gedrag vandaag is echt nier te tolereren. Verdomme, wat moet ik nou?

Hoewel ik enorme honger heb, ga ik niet naar beneden. Ik wil Lars nog even niet zien. De bel gaat. Het kan mij niet interesseren, tot ik Lars hoor roepen dat het voor mij is. Ik loop naar beneden. Tot mijn verbazing staat Jack voor de deur met mijn handtas.

“Meneer vroeg mij deze bij u af te geven,” zegt hij formeel. Ik zoek er niets achter, want dit is zoals Jack altijd is. Jack vertrekt weer meteen. Ik heb in ieder geval mijn tas terug, met mijn beurs en mijn sleutels. Dat scheelt. Maar waarom heeft Marck deze niet persoonlijk teruggebracht? Ik ga weer meteen terug naar de slaapkamer. Even later krijg ik een WhatsApp bericht. Het is van Marck.

‘Lars heeft contact met mij opgenomen. We mogen elkaar niet meer zien. Sorry dat ik de tijd uit het oog ben verloren. Het spijt me dat het zo gelopen is.’

Wat moet ik hier nu mee. Moet ik hieruit concluderen dat Marck het met Lars eens is? En moet hij dit via een appje communiceren? Wat is Marck toch weer een botte boer. Nee, hem hoef ik nu even ook niet te zien. Ben ik nu weer terug bij af? Opnieuw begin ik te huilen.

Midden in de nacht word ik wakker. Ik lig met mijn kleren aan op bed. Lars is er niet. Nou, boeien. Ik kleed mij uit en trek mijn nachthemd aan. Al woelend probeer ik weer in slaap te komen. Dat lukt natuurlijk niet meteen. Het is dan ook al laat als ik opnieuw wakker word. Ik sta op. Misschien moet ik toch maar ...