Uit De Friendzone - 1 - Sex Verhalen

Uit De Friendzone - 1

... in ieder geval te laat, en dus keek ze me niet veel later boos aan, omdat ik wat dromerig voor me uit zat te gapen. ,,Doe nou eens je best!’’ zei ze me daarop direct.

,,Sorry.’’ kon ik dan alleen zeggen, maar vond het oneerlijk van haar. Ik had alles uitgetypt en het meeste opgezocht ook. Eigenlijk was het bijna allemaal mijn werk wat zij moest gaan presenteren. Daar baalde ik wel van. Ook had ze me niet eens wat te drinken aangeboden, of ook maar gevraagd hoe het ging of iets dergelijks. Ze was kil en wilde het gewoon achter de rug hebben. Alles wees erop dat ik niet gewenst was en dat dit maar van korte duur moest wezen. Jammer.

-

,,Ja, kunnen wel een filmpje doen. Die met dat liedje, of zo. Als je dat fijn vind?’’ Ik had haar wel gehoord. Ze zuchtte meteen weer zo ergerlijk dat mij de moed al flink in de schoenen begon te zinken.

,,Ik wil dit gewoon niet.’’ liet ze zich toen uit. Dat wist ik al, maar dit was voor het eerst dat ze het zo zei. En dat het weekend voor de maandag dat we moesten.

,,Vorig jaar heb je toch ook presentaties gegeven. Waarom doe je eigenlijk zo moeilijk?’’ vroeg ik haar, toch ook lichtelijk geïrriteerd. En ik merkte de ergernis in m’n eigen stem op, dus zij ook. Ze keek me dan ook boos aan en nam dit niet in dank af.

,,Jeetje, waar bemoei je je eigenlijk mee?’’ liet ze gelijk uit. Ik keek maar weg. Ze bleef me boos aankijken, fel zelfs. Daar was dat ijzige weer. Even had ik gedacht welkom te zijn, maar niet echt ...

... dus.

-

,,Wilde alleen maar aardig zijn. Vorig jaar lukte het toch ook, wilde ik zeggen.’’ Ze schudde met haar hoofd.

,,Anders ga je maar weer. Ik kom gewoon niet en dan kunnen ze jou ook niets kwalijk nemen.’’ leek haar de oplossing. Goed bedoeld misschien, maar zo kwam het zeker niet over, eerder makkelijk; zelfs kinderachtig.

,,Ik heb een goed cijfer nodig. Zo veel is het niet. We doen gewoon een filmpje na mij, dan jouw stukje, en dan stellen we wat vragen aan de groep. We kunnen de rest toch vragen mee te doen? Dan is het zo voorbij.’’ probeerde ik nog een laatste keer, wetende dat onze klas haar misschien niet zozeer wilde helpen, maar mij wel. En zowaar keek ze me even een keer niet zo ijzig aan.

-

En ze had ook van een muis een olifant gemaakt. We oefenden nog heel even ons stukje en toen stond ik zo weer op straat. Ik hoefde gelukkig maar de halve stad door te fietsen… Maar de volgende dag deden we ons ding, eigenlijk precies zoals ik het had voorgesteld, en kregen we er een mooi cijfer voor. Zenuwachtig dat we van te voren waren… en achteraf net zo opgelucht. En ze stond gewoon te shinen voor de klas alsof er niets aan de hand was. Dus was er ook niets aan de hand. Na de presentatie ging ze zitten, en ik ook. Geen contact verder, geen bedankje, geen gefeliciteerd, of wat dan ook. En ik vond haar dan ook meer dan terecht een kutwijf. Ik was blij met m’n cijfer en toch hield ik er een slecht gevoel aan over. Ik had spijt haar aan een beter cijfer geholpen te hebben. ...