Uit De Friendzone - 1 - Sex Verhalen

Uit De Friendzone - 1

Ze kon soms wat ijzig overkomen. Met licht getuite lippen en harde ogen keek ze dan rond als een adelaar op zoek naar haar prooi; wat die prooi ook mocht wezen. Er waren er maar weinig die haar de tijd zouden geven, en verder zouden kijken dan die eerste indruk die snel gemaakt kon worden. Ik aanvankelijk ook niet. Jongens kwijlden om haar, meisjes waren jaloers. Toch maakte ze deel uit van onze studiegroep, al bevond ze zich vaak wel in de periferie.

Amanda

was haar naam, en samen met mij, Bernard – vaker Bern of Bernie genoemd, de enige jongen in de groep – en nog wat andere meiden, probeerden we ons te handhaven op het MBO als ‘’studiegroep’’. En dat ging aardig. We zaten al in het tweede jaar. School was ook niet zozeer het probleem. Voor mij niet in ieder geval. Het waren meiden zoals Amanda die het mij moeilijk maakten. Binnen en buiten school.

-

In het begin was het erg leuk. Tegen vrienden kon ik zeggen dat ik een opleiding volgde met veel meiden in de klas en dat ik als jongen zwaar in de minderheid was. Dat leek ze wel wat. Ik vond dat ook erg spannend. Ik volgde de opleiding onderwijsassistent, dus was het te verwachten, al deed ik het niet om die reden. De kans op een baan was vrij groot, en de stap naar het HBO lag dan ook voor het grijpen. Dat was eigenlijk de voornaamste reden. En ik leerde mensen graag iets bij. Het leek mij logisch dat ik dit nu ging doen. En toen ik mijn klas leerde kennen, en ondervond dat de meesten toch wel van die ...

... ondernemende, opgetogen en spontane meisjes waren, zag ik het helemaal zitten. Dit kon eindelijk het moment worden dat ik zelf ook echt een meisje wist te strikken. Want dat was me tot dusver nog niet gelukt, al schepte ik er vaak over op. Maar wie hield ik voor de gek? Alleen m’n ‘vrienden’… Na een jaar was het me namelijk nog steeds niet gelukt…

-

Nu, aan het begin van het tweede jaar, werd ik voor een opdracht gekoppeld aan deze Amanda. Vorig jaar vormde zich als snel een hecht vriendengroepje met mij, en wat andere meiden. Gek genoeg klikte het niet zo snel met die paar jongens uit m’n klas. Ik was verliefd geraakt op een meisje en door mezelf gewoon wat te laten zien, trokken we al snel op, al zag ze me niet als meer dan gewoon een vriend, of zelfs maar een klasgenoot. Kamila was haar naam en met haar vuurrode lokken, heugelijke glimlach en haar mooie lichaam wist ze me het grootste deel van het jaar goed bezig te houden. Niet dat ik meer durfde dan stiekem over haar te denken, te dromen en te fantaseren. Ze was heus niet de enige in de klas waar ik op was gevallen. Ik was vrij wanhopig ondertussen en hield m’n opties open. In gedachten dan, want daar had ik opties. En Amanda was ook een van die meiden, al was ze geen meisje meer. We hadden er een paar tussen zitten die er niet helemaal tussen pasten. Sommige zag je gewoon niet voor de klas staan en kinderen wat leren, en anderen pasten er qua uiterlijk niet helemaal tussen. Zo was Amanda eigenlijk ook. Die kwam niet bepaald ...