Uit De Friendzone - 1 - Sex Verhalen

Uit De Friendzone - 1

... eigenlijk meteen al slecht.

-

We spraken eerst een paar keer op school af. Tussen de lessen door en ook na schooltijd. Ik studeerde en woonde in Dordrecht, en een erg grote school was dit niet. Toch vonden we hier niet echt onze rust. We moesten een presentatie voorbereiden over het geven van presentaties door de kinderen uit de klas. Vaag, vond ik. Het schriftelijke gedeelte bleek zo gedaan te zijn, maar het oefenen van het presenteren was een ander verhaal. Ik wist dat ik niet heel sterk was in presenteren. Ik had het afgelopen jaar wel een hoop geleerd al, maar het had niet veel gescheeld; of om die reden was ik gestopt… Maar het bleek, en dit was me nooit opgevallen, dat Amanda het ook niet echt heel fijn vond om zichzelf op deze manier bloot te geven. En dat voor iemand die er toch niet bepaald voor schuwde om op een andere manier vol in de schijnwerpers te staan. Ik volgde haar graag op Insta; ik had veel foto’s gezien van haar in strakke outfits of bikini’s. Ik had geen idee dat zij nog zoiets kende als schaamte. Niet dat ze zich moest schamen voor die foto’s! Ze kon het heel goed hebben. Bijna te goed, zelfs. Zoiets verwacht je niet voor een basisschoolklas. Misschien juist daarom wel.

-

Zo ontdekte ik toch wat tegenstrijdigheden. Dat vond ik wel interessant. Ze kon wat hebben van een blonde bimbo, maar onder dat veel te belangrijke oppervlakte schuilde toch iets heel anders. Dat vond ik heel erg interessant. Het maakte me nieuwsgierig en ik kreeg meteen ...

... al een ander beeld van haar, al leek haar beeld van mij niet te veranderen. Ik was vaak stil, ook als ik met haar aan die opdracht zat. Ik was wie ik leek te zijn. Vrij lang, maar stelde me altijd klein op. Een beetje bangig voor alles en iedereen. Onzeker is misschien een beter woord. En soms wist ik wel dat dat helemaal niet hoefde, maar wat ik zo graag wilde, leek mij maar niet te lukken. En ik dacht dan ook dat daar de bron van mijn onzekerheid lag. Als het niet eens lukte om een meisje mij leuk te laten vinden, wat stelde ik dan voor? Ik wist dat in die woorden nauwelijks een waarheid lag, maar zo ervoer ik dat nu eenmaal. Ik kon er voor m’n gevoel niets aan doen. Ik had daar iemand voor nodig. Iemand zoals Amanda, bijvoorbeeld. Als zij nou eens zou zeggen dat ik wel leuk ben. Of gewoon aardig. Of zomaar iets positiefs; wie weet, ga ik dan ook in mezelf geloven.

-

Ik wil niet dat dit vooral over mij gaat, over hoe zielig ik mezelf soms vind, wat ik ook niet deed. Niet meer. Ik wilde mijn leven zo niet leiden. Dit moest juist een jaar worden waarin ik meer voor mezelf zou opkomen, ik meer van mezelf zou laten zien. En natuurlijk hoopte ik dan op meer dan wat studie-‘dates’ met iemand als een Amanda, maar dit was wel de kans om wat nieuws te proberen. Amanda interesseerde zich toch in niemand anders dan haarzelf. Als ik al maar een keertje zou zeggen dat ik haar mooi vind, wat ik nog nooit eerder tegen een meisje gezegd had, kon ik op z’n minst van haar reactie leren. ...