Uit De Friendzone - 1 - Sex Verhalen

Uit De Friendzone - 1

... lief of verzorgend over, en was eigenlijk ook te knap voor dit werk. Wellicht een criteria die er niet echt toe deed, maar ik kon dat maar moeilijk los van elkaar zien. Ze was ook al een stukje ouder; voorbij de dertig, namelijk. Deze blondine sprak dan ook volledig tot mijn verbeelding waarin ik nog maar een jonge jongen was, en zij de oudere schoonheid in mijn leven. Al was haar rol zeer klein tot nu toe.

-

IJzig dus. Streng is misschien beter verwoord. Ze was wat arrogant. In mijn ogen had ze daar ook alle reden toe. Daar maak ik nu geen geheim van, maar in het echte leven wel. Een heel groot geheim zelfs. Ik vond al die meiden eigenlijk wel leuk. Maar dat was makkelijk, want ik maakte toch geen kans bij wie dan ook. Dat wist ik eigenlijk al bij voorbaat, kon ik ook prima mee leven, maar de laatste tijd toch iets minder. Ik was nu twintig en had zelfs nog nooit een meisje gekust. Met het zelfvertrouwen waarmee ik kon opscheppen aan het begin van de opleiding, kon ik nu niet meer geloofwaardig overkomen. Gelukkig zag ik m’n vrienden niet zo vaak meer en hoefde ik ook niet te liegen. Ik had nu nieuwe vrienden – vriendinnen. Al wilde ik nog zo graag dat ze meer waren dan dat. En nee, ik had zeker niet het idee dat deze strenge, verder onbereikbare Amanda daar nu opeen verandering in zou brengen, maar ik vond het wel spannend dat we samen aan het huiswerk moesten. Zo hoefde ik een keer niet m’n best te doen bij de net zo onbereikbare ‘redhead’ waar m’n hart eigenlijk ...

... naar verlangde.

-

Ik was in haar ogen waarschijnlijk nog maar een ventje. Ze was dertien jaar ouder. Al vond ik haar er eerder uitzien als iemand van… een jaar of 27. Daar deed ze ook wel haar best voor, geloof ik. Zover ik wat van haar weet, en veel is het niet, woonde ze alleen, had ze een hondje – genaamd Teckie – en bracht ze graag haar vrije tijd door in de sportschool. Dit allemaal van haar Instagramaccount… Ze was misschien te oud om een ‘hashtag-fit-girl’ te zijn, maar op het eerste gezicht is dat wel wat je ziet. En begrijpelijk dat ik als jonge jongen dat zeer aangenaam vond.

-

Maar ook tegen mij deed ze erg afstandelijk, voor en tijdens de opdracht. Ik had altijd al het idee dat ze mij, en de rest, te min voor haar vond. Ik vond dat jammer. Soms zag ik haar lachen. Als ze aan het bellen was, bijvoorbeeld, met mensen die hier niet op school zaten – nam ik aan – en dan kon ze best sympathiek overkomen. Dat waren spaarzame momenten. Ik vroeg me vaak af wie ze echt was en wat er door haar heen ging. Ze maakte vooral een mysterieuze indruk. Ze kon er soms bijlopen als een model, inclusief kapsones. Maar aan charmes ontbrak het haar totaal. En toch bleef ze bij ons, en kon ze ook wel meedoen. Vaak omdat het moest, maar misschien niet altijd. Ze zuchtte meteen verveeld toen ze hoorde dat ze aan mij gekoppeld was. Heel de klas kon dat horen. Zoiets verwacht je niet van iemand op die leeftijd. En was ik dan zo vervelend om tijd mee door te brengen? Dit begon ...