De Gezusters Santegoed... - 32 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 32

... ons?’

Ylke steekt haar tong naar me uit.

‘Vandaag even niet, John. Ik zit met enkele vragen, waar ik nu al een paar dagen niet meer van kan slapen, en ik hoop, dat je me een paar antwoorden kunt geven, John.’

Ik hou me van de domme en zeg: ‘Is je wagen kapot?’

‘Nee, je moest toch wel beter weten. Dat ding gaat nooit meer kapot! Daar zorg ik wel voor. Nee, ik denk, dat ik verliefd begin te worden, maar het probleem is, dat ik die jongen eigenlijk niet zo goed ken. En jij kent hem een stuk beter.’

‘Laat me raden, je hebt het over Kurt?’

‘Hoe weet jij dat nou? Ja, daar heb ik wel wat vragen over.’

‘Zo’n grote verrassing is dat nu ook weer niet, Ylke. Je was nogal geïnteresseerd in hem op Chantals verjaardag. Dan hoef ik niet lang na te denken. Maar je hebt dus vragen over hem. Wat wil je weten?’

‘Ja, waar moet ik beginnen? Allereerst wil ik weten, of hij te vertrouwen is. Ik bedoel, ik weet, dat hij in de gevangenis heeft gezeten. En je weet ook, wie mijn vader is. Als ik met Kurt thuis zou komen aanzetten, dan zou dat op zijn minst een behoorlijke schok zijn. Niet dat ik daar veel om zou geven, maar ik kan er toch op zijn minst wat rekening mee houden.’

‘Of je Kurt kunt vertrouwen, dat moet je maar zelf beoordelen. Ik kan je alleen vertellen, dat ik dat wel doe. Stel, Chantal en ik moeten dringend weg, dan zou ik met gerust hart de sleutel aan Kurt geven, om de bloemen water te komen geven. En dan vertel ik hem ook nog gerust waar alles ...

... ligt.

Kijk, Kurt is geen slechte man! Hij heeft verkeerde keuzes gemaakt in zijn leven, doordat hij opgetrokken is met mensen, die heel bewust in het criminele circuit zaten. Ze hebben hem, om het netjes te zeggen, iets lekkers voorgehouden op een leeftijd, dat je zulke zaken niet helder kunt doorzien. En toen was het al te laat voor hem. En als je daar eenmaal zit, ben je er zomaar nog niet uit. Daar kom je alleen uit, als je hulp krijgt van je familie en vrienden.’

‘En dat is, wat je voor Kurt gedaan hebt. Je hebt hem een helpende hand gegeven.’

‘Juist. Van zijn ouders kon hij niets verwachten, die zijn niet in staat om hem te helpen. Dus moest iemand anders zijn lot aantrekken. En het lot heeft ons weer elkaar laten vinden. Kurt is vroeger altijd een vriend van me geweest, tot we ieder naar een andere school gingen. En daar is het voor Kurt fout gegaan. Maar dat had misschien ook wel andersom kunnen gebeuren, dat ik het slachtoffer was geworden om in het criminele circuit terecht te komen.

Want die mogelijkheid is er zeker geweest.

Of waarom denk je, dat ik ben gaan kickboksen? Voor mij is dat mijn redding geweest. Maar ik had mijn ouders, die me nog iets richting konden geven, dat had Kurt niet. Maar voor onze wegen van elkaar gescheden werden, waren we goede vrienden van elkaar. En ik heb geen enkele reden gehad om daar nu anders over te denken. Ik zie hem nog steeds als een goede vriend.’

Ylke glimlacht. ‘Je bent ieders vriend, John. Maar dat siert je. Je bent ...