Mini - 131 - Sex Verhalen

Mini - 131

... aan met een harde hak in plaats van die bordeelsluipers.” Hij grijnsde. “Mooi niet, Kees. Zo zie je nog eens wat…” Ik bracht Anneke haar koffie en liep terug naar Joline en Fred. Die waren ondertussen in een serieus gesprek over Fred z’n bezoek aan het VeteranenInstituut.

“Echt, Joline… Ze weten daar wat ze doen. Er kwamen meer herinneringen boven dan ik had gedacht. Dingen die ik allang vergeten was… Enge dingen die ik verdrongen had. Ze hebben me in één ochtend drie keer aan het janken gekregen.” Hij keek verongelijkt. “Maar… Hielp het?” Hij knikte. “Ik heb nooit geloofd in zielenknijpers-gelul van ‘Je moet er over praten’ en zo. Je praat er over met je maten die erbij zijn geweest. De rest van de wereld heeft er geen flikker mee te maken. Óf ze snappen het niet, óf ze doen het af als sterke verhalen.

In Doorn ligt dat anders. Ik ben geestelijk compleet uitgeknepen door een meissie van een jaar of vijf en twintig, wat nog nooit buiten Nederland was geweest. Als je haar zou tegenkomen: de personificatie van de gereformeerde maagd. Uit Staphorst. Prototype grijze muis. Harry Potter-brilletje, knotje, vestje, grijze rok tot vér over haar knieën, schoenen met platte zolen. Geen greintje verleidelijke vrouwelijkheid. Nul. Zip. Nada.

Maar mevrouw was psychologe en heeft me geestelijk compleet afgepeld. Uitgekleed. Binnenste buiten gekeerd. En uitgerekend bij háár heb ik zitten janken. Toen ik weer een beetje bij zinnen kwam keek ik in haar ogen. En toen zag ik haar pas ...

... écht. Als ik niet zo’n enorm goeie relatie met

Wilma

had gehad, had ik haar op dat moment misschien wel ten huwelijk gevraagd… Ik heb haar na die sessie bedankt met een hele dikke knuffel.”

Ik grinnikte. “En… Leeft ze nog? Ik ken die knuffels van jou.” Fred keek me aan. “Kees, als je hebt doorgemaakt wat ik tijdens deze dagen heb doorgemaakt, zou je dat niet zeggen. Maar goed, jij hebt me erheen getrapt, dus van jou kan ik het hebben.” Hij legde zijn arm om me heen. “Dank je wel. Alsnog.”

Hij grinnikte. “Ik moet het nu een aantal weken zelf rooien. Over zes weken terugkomen, tenzij dat ik ’s nachts weer begin te spoken. Maar dat mag Wilma in de gaten houden.” Joline legde haar hand op zijn arm. “Fijn voor je, Fred. We hopen dat het geholpen heeft.” Hij keek haar aan. “Ik heb vannacht heerlijk geslapen,

Jolien

. Wilma zei dat ik de complete Veluwe heb liggen omzagen en dat ze daar van genoten heeft…”

De buitendeur ging open er kwamen anderen binnen. “Oké. Ander onderwerp.” We vervielen in small talk, tot we aan het werk gingen. “Fred, kun je even meelopen? Kees, jij ook? Joline nam ons mee naar haar bureau. “Fred, we willen graag wéér een beroep op jouw ICT-capaciteiten doen…” Joline vertelde over Zoomers en Incassobureau Justicia en Fred keek tijdens het verhaal steeds kwader. “Verdomme, wat een vuile trut… Jongens, ik ga eens rondneuzen. Wat doe ik als ik iets strafbaars vind?” “Dan steken we eerst de koppen bij elkaar. Schakelen desnoods de BSB in.” Hij ...