Mini - 131 - Sex Verhalen

Mini - 131

Beste lezers. Ook ik heb een 'cruciaal beroep', ben dus ook vaak weg, dingen doen. En als ik thuis kom, plof ik vaak redelijk uitgeput in m'n bed; geen zin meer om te schrijven. En soms, op een rustig momentje tussen het werk door, kan het even wel. Wees veilig, niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. Dan hebben we de meeste kans om deze crisis door te komen. Groet, Keith.

De woensdagochtend begon met een kopje thee op bed, vergezeld van een lieve zoen. “Hee slaapkop… Wakker worden, voordat die wekker begint te gillen.”

Joline

’s haren streelden mijn gezicht. “Dát is lekker wakker worden… Dank je wel, meisje.” Ze giechelde. “Als je ‘meisje Boogers’ had gezegd, had ik de thee in je kruis gekieperd, Kees.” Ik bromde. “Ik had al zo’n vermoeden, schat, dus ik hou m’n grote mond wel.” Ze kroop naast me in bed. “En hoe lang ben jij al wakker, schoonheid?”

Ze keek op de wekker. “Een halfuurtje, denk ik. Ik was lekker uitgeslapen, dus ik ben gaan douchen en heb toen een kopje thee gemaakt voor mijn schiet-instructeur.” “Lief van je. Zouden ze in dienst ook moeten invoeren. Dan zou het tekort aan schiet-instructeurs snel teruglopen. Zeker als het kopje thee geserveerd zou worden door net zo’n lieftallige dame als jij bent.” Joline giechelde weer. “En helemaal als die dames ’s avonds dezelfde service zouden leveren als ik, zeker. Mooi niet, sergeant Jonkman. Drink je thee maar op, daarna douchen. Ik maak het ontbijtje wel.”

Zij was iets eerder met haar thee dan ...

... ik. Joline ging het bed uit, liep naar de kast en pakte een panty er uit. Zittend op bed trok ze die zorgvuldig over haar mooie benen. Terwijl ze dat deed kroop ik naar haar toe. “Even genieten, schat…” Ze lachte. “Handjes thuis Kees, of ik moet straks een nieuwe aan.” Ze stond op en trok de fijne stof omhoog. Ik keek. “Het is heerlijk om jou zo te zien, mooie vrouw…” Ze trok een wat langere rok dan gewoonlijk aan en vervolgens haar schoenen. Toen draaide ze een snelle pirouette en haar rok zwaaide omhoog. “Zo. Genoeg gekeken, meneer. Vanavond mag je me weer bekijken. Als ik me uitkleed.” Ik kreeg een plagend tikje op mijn neus.

Drie kwartier later reden we op de snelweg. “Nog speciale dingen vandaag, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Niet echt. Henry en Rob gaan straks naar Damen voor een technische bespreking. Hoef ik niet bij te zijn; ik ga me bemoeien met een van de andere projecten. Frits en Henk doen die, maar dat loopt een beetje spaak. De klant kwam met ‘aanvullende specificaties’. Nou dan weet je het wel: terug naar de tekentafel en met een beetje pech kun je opnieuw beginnen. Die jongens even helpen. Verder gaan we vandaag een schema voor overwerk in elkaar zetten. De komende weken wordt het even doorbijten, tot het kerstverlof. Ook ik moet een aantal avonden overwerken, schat.”

Ze haalde haar schouders op. “Dan doen we dat toch lekker samen? Ik heb ook nog werk genoeg liggen. En als dat af is, neem ik wat studieboeken mee naar Gorinchem en ga daar studeren. En ...