Een Buitengewoon Huis... - 5 - Sex Verhalen

Een Buitengewoon Huis... - 5

... moeten we dan vanavond op hotel gaan. Moeten we morgenvroeg niet koken volledig ontspannen.” Julie vond dat een geweldig idee, maar waar zouden we nu nog een hotel vinden. “Het hotel van Mireille en Gerard. Hun dochter runt dat nu. Als we vanavond gaan eten bij onze vrienden dan zal ze er ook zijn. Dan kunnen we dat ineens vragen.” Julie haar ogen tintelde toen ik dit zei. We pakte snel een rugzak met hoognodige spullen: toiletgerief, propere kleding, een linnenzak voor vuile kleding. Uiteindelijk was het bijna zeven uur toen we richting het ouder paar vertrokken. Toen we aanbelden vloog de deur open en Mireille verwelkomde ons warm. Mireille nodigde ons uit op het terras achteraan. Hun dochter was er ook we begroette elkaar. De avond begon. Julie en ik vertelde over onze reis en over de benarde situaties waarin we al waren geraakt. Gerard, Mireille en hun dochter waren verbaasd hoeveel er wel niet op zo’n korte tijd kon gebeuren. Terwijl we erover bezig waren bedacht ik me dat ik Dirksen nog niet had gebeld. Ik vroeg dan ook of ik dat even kon doen.

Ik stond op en liep van het gezelschap vandaan.

“Hallo Thomas zijn jullie goed weggeraakt uit Lyon?”

“Zeker we hebben wat hulp gehad, een man heeft de auto van Yperman defect gemaakt waardoor hij niet al te snel weg kan uit Lyon.”

“Ah dat is goed, maar waarvoor bel je mij nu?”

“Die tracker, we zijn maar 3uur van Lyon gereden naar l’Isle-sur-la-Sorgue, we zijn nu bij vrienden.”

“Dat is niet slecht, hij zal ...

... vermoeden dat jullie verder zouden zitten.”

“Maar die tracker verraad waar we zijn.”

“Ja, momentje.”

Het werd stil aan de andere kant ik hoorde Dirksen dingen doen op de achtergrond.

“Goed vanavond vertrekt er daar nog een trein richting Parijs. Zorg dat die tracker in die trein geraakt, ik zal hem in Parijs dan komen halen.”

“Hoe laat is die trein?”

“Over 1 uur.”

“Oke komt in orde.”

Ik trok mijn jas aan en ging richting onze vrienden. “Ik moet de tracker in een trein richting Parijs leggen,” zei ik, “Dan komt Dirksen die ginder halen.” “Dat is nog niet zo’n slecht plan, de tracker die hij bij jullie hing, ik ken dat type, is niet zo nauwkeurig, het is goedkoop. Maar that’s it.” zei Gerard. “Ik wist niet dat jij daarvan hield,” bedacht Julie zich, waarop Caroline, de dochter van onze vrienden, zei, “Mijn vader is altijd geboeid geweest door gadgets.” Gerard vertelde nu over zijn passie voor spionage en gadgets. Uiteindelijk moest ik naar het station voor mijn taak.

Ik wandelde nu alleen door de straten. Enkele luikjes waren gesloten terwijl de meeste mensen huiswaarts keerde, gingen de jongere net de straat op. Op weg naar een feestje of pleintje. De schemer zette in. Ik liep nerveus door de straatjes. Langs gesloten winkels, een enkele straatveger. Een vleermuis vloog snel voorbij op zoek naar een lekker muisje. Ik waande me een beetje James Bond. Ik kwam bij het station, ik zag op de parking mijn bus in het donker. Ik bedacht me even hoe gek en vreemd ...