-
Verhalen Van Little... - 11
Datum: 28-11-2021, Categorieën: Homo Auteur: Dorian, Bron: Opwindend
... Jekyll, u wilde met Mateo praten, volgens mij heeft u dat gedaan. Als u meer van hem wilt geldt er een uurtarief.’ Alfred steekt zijn hand uit. Jack staat op. ‘Denk er over na. Alsjeblieft.’ Dan passeert hij Alfred en mij en loopt weg. ‘Je bent vandaag wel erg in trek! Maar nu de dokter weg is, kan je naar je beste klant. Vladimir heeft weer om jou gevraagd. Er staat een koetst twee straten verderop. Hij brengt je vannacht ook weer hier. Zodat jij je geld veilig in kan leveren bij mij.’ Alfred loopt weg en voor hij de trap af gaat roept hij. ‘En neem Charley mee!’ Charley kijkt zijn ogen uit wanneer we door de hal van het hotel lopen. ‘Zijn we in een kasteel? Kijk dan!’ Hij trekt een gekke bek in een grote spiegel. ‘Gedraag je.’ Zegt ik hem lachend en geef hem een liefelijk tikje. ‘Wat voor man is het?’ ‘Even intense man. Hij... Hij is nogal specifiek in wat hij wil.’ ‘Wat dan?’ Ik wil het niet vertellen. Misschien omdat ik mij er nu ineens voor schaam. Dat het Charley zou afschrikken. ‘Je komt er zo vanzelf wel achter.’ Ik klop aan bij kamer 66 op de zesde verdieping. Iemand anders dan Bram doet open. ‘Kom binnen heren.’ Ik steek mijn hand uit. ‘Mateo.’ ‘Victor.’ ‘Charley.’ ‘Victor.’ Hij houdt de hand van Charley wat langer vast. ‘Mijn hemel. Wat een engelachtige verschijning ben jij.’ Hij kus de hand van Charley. Hij bloost. ‘Dank u, heer.’ We lopen naar binnen waar Vladimir op ons staat ...
... te wachten. ‘Welkom. Welkom. Ga zitten. We zaten net aan de thee. Victor, schenk jij de gasten even in?’ Ik ga bij Vladimir zitten, Charley neemt dichtbij Victor plaats. Victor schenkt onze glazen vol met dampende thee. ‘En neem er ook iets lekkers bij. Er is genoeg.’ Op de tafel staan sandwiches, taartjes, koekjes, chocolade en fruit. Ik wacht even geduldig, maar Charley pakt gelijk een gebakje. Ik merk dat ik mij een beetje erg aan zijn gebrek aan manieren. Was ik dan beter opgevoed door mijn ouders? Ik kom los van de gedachten door Victor die mij een schaal met sandwiches voorhoudt. ‘Mateo, kan ik je blij maken met iets?’ ‘Ja. Lekker.’ Ik pak er twee. Eentje met wat later komkommer blijkt te zijn. De ander is roze vis. Schotse zalm, volgens Vladimir. Het smaakt goed. Ik drink van mijn thee. ‘Vandaag is een mooie dag, heren.’ Victor pakt langwerpige glazen en zet ze op de tafel. Dan pakt hij een fles uit een schaal waar ik in en schiet de kurk er vanaf waarmee hij bijna een kroonluchter raakt. ‘Tijd voor bubbels. Voor champagne.’ De champagne wordt in de glazen geschonken en een ieder krijgt een glas. ‘Proost op deze dag!’ ‘Proost!’ We heffen de glazen. Kijken elkaar plechtig aan en drinken. De bubbels bruisen zo dat het in mijn gezicht spettert. Ik zie zowaar Vladimir voor het eerst iets drinken en eten. Ik had zowaar kunnen zweren dat ie alleen leefde van wat ie uit mij had gezogen: zaad. ‘Drink jullie glazen leeg en kleed ...