-
Verhalen Van Little... - 11
Datum: 28-11-2021, Categorieën: Homo Auteur: Dorian, Bron: Opwindend
... Vol pijn laat hij zich op de grond vallen. Alle andere jongens kijken vol verbazing en angst naar Alfred. Ze gaan zitten. ‘Hebben jouw ouders jou nooit geleerd dat je nooit schijt waar je ook eet?’ James ligt jammerend op de grond. Alfred gaat op de hand van James staan. Weer gilt James het uit. ‘Als ik dat scheldwoord hier in dit huis nog één keer uit jouw mond of uit één van jullie monden hoor, dan is dat het laatste wat je zegt. Begrepen?’ Vol pijn knikken James en de jongens. ‘Ik hoor jullie niet?!’ ‘Ja, Alfred.’ Ze zeggen het vol angst. ‘Alistair, neem James mee naar onze vaste dokter. Laat hem nakijken.’ Alistair staat op en loopt naar James. Hij helpt hem omhoog en ze lopen samen weg. James nog steeds aan het jammeren. ‘Mateo, sta ook op. Er wacht een man op jou in kamer 4. Als je daar klaar mee bent meld jij je bij mij.’ Ik krabbel overeind. Alfred loopt weg, maar draait zich dan nog even om. ‘Mateo en Charley. Liefde is een mooi iets, maar op de werkvloer een vloek. Dus als we aan het werk zijn wil ik er niets van merken. Begrepen?’ ‘Ja, Alfred.’ We zeggen het beiden zo hard dat we geloven dat we het echt kunnen. ‘En als er nog eens zoiets gebeurd, vliegen jullie er alle drie uit. Ik wil geen gedonder in de tent.’ Alfred loopt weg en we horen een paar tellen later zijn deur van het kantoor met een klap dichtslaan. De jongens zijn nog even stil en dan praten ze weer hard op. Charley inspecteert mij. ‘Gaat ...
... het?’ Hij klopt mijn pak schoon. ‘Ja, het gaat wel. Ik had gelukkig gisteren ook al op mijn donder gehad.’ We lachen. Geven elkaar een snelle zoen. Dan loop ik naar kamer 4. Ik doe de deur open en dan zie ik hem zitten. Even slaat mijn hart over en wil ik de deur weer dicht doen. Hij staat op. ‘Wacht! Alsjeblieft. Wat er gisteren is gebeurd was onvergetelijk. Maar laat het mij alsjeblieft uitleggen.’ Jack wil mijn hand vastpakken, maar ik trek hem weg. Ik laat de deur open staan. ‘Ik hoef maar één keer te gillen en iedereen staat hier. Jij gaat daar zitten, ik blijf hier staan. Vertel maar. Wat wil je kwijt?’ Jack neemt plaats op het bed. Hij zucht. Hij haalt zijn handen voor zijn gezicht langs. Dan kijkt hij naar mij en haalt een flesje uit zijn jaszak. Hij schroeft hem open en neemt een slok. ‘Dit houdt mij rustig. Althans, dit heeft mij heel lang rustig gemaakt. Maar nu lijkt het mijn andere kant, mijn... duistere kant steeds meer te voeden. Ik ben in die situatie van gisteren mijzelf niet. Het gebeurt, maar ik heb er geen controle over. Ik ben druk bezig met iets, wat hopelijk alles beter maakt. Maar dat heeft tijd nodig.’ ‘Dan is het beter dat jij mij tot die tijd zeker met rust laat.’ ‘Dat wil ik niet.’ ‘Als je mij wilt neuken, prima, maar dan hier. Als de hoer die ik ben.’ ‘Zeg dat nou niet. Ik wil je... ik wil je een toekomst geven.’ ‘Je had mij gisteren zowat vermoord.’ ‘En dat spijt mij.’ Ineens staat Alfred achter mij. ‘Dokter ...