Het Satorvierkant - 2 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 2

... beweging die ze maken, doen hem kwijlen van opwinding. Bruut werpt hij zich op haar en penetreert hij haar terwijl ze de hele wereld bij elkaar schreeuwt.

Nog voor hij met zijn verkrachting klaar is, geeft ze haar verzet op. Haar kreten veranderen in snikken en begeleid door het huilen van de vrouw bereikt de graaf zijn hoogtepunt. Hij blijft bovenop de vrouw liggen, haar lichaam nog altijd stevig bij de schouders vast houdend. Zijn ogen ontmoeten die van haar, die hem aankijken zonder hem te zien. Uiteindelijk na wat een eeuwigheid lijkt, maakt hij zich van Maryam los. Hij wendt zijn blik af van het lichaam dat onbeschaamd op de rug ligt uitgestald. Hij slaat zijn ogen neer en het zien van zijn eigen naakte lid vervult hem met genoegdoening.

Een onverwachte beweging verrast hem. De vrouw heeft haar gezicht naar hem toegekeerd. Haar ogen schreeuwen in stilte. Ze zijn volkomen leeg. Onbewust strekt hij zijn hand uit naar haar wang alsof ze een klein meisje is. Bij het naderen van zijn hand, spannen al haar spieren zich. Het lukt hem niet haar aan te raken.

Uiteindelijk verlaat hij de kamer en vertrekt hij met zijn sinistere gevolg zonder Bernard een blik waardig te gunnen ...

Bernard, die staand tegenover de soldaten de hele tijd het gebrul van pijn van zijn vrouw heeft moeten aanhoren, schuifelt traag als een geslagen hond met gebogen hoofd richting slaapkamer. Met een bang hart opent hij de deur en steekt hij zijn hoofd door de deuropening. Hij ziet Maryans ...

... kleren her en der in het vertrek liggen. Zijn echtgenote ligt in foetushouding op het bed, met een afwezige blik. Helemaal naakt op de matras die met bloed bevlekt is. Haar bezwete lichaam, hier en daar gekrabd en geslagen, ligt er volkomen roerloos bij. Bernard voelt zijn maag omdraaien en hij braakt tot zijn ingewanden zowat uit zijn keel komen. Zijn hoofd vol chaotische indrukken, de een nog weerzinwekkender dan de andere. Bevend als een kind dat net een nachtmerrie heeft gehad, gaat hij naar zijn vrouw toe. "Het spijt me, Maryan." stamelt hij wanneer hij eenmaal naast haar staat. Hij knielt naast haar, maar weet niet wat hij moet doen. "Het spijt me... het spijt me... Hij... hij had me gedood." jammert hij, terwijl hij begrip probeert te zoeken in de ogen van zijn vrouw, maar ze zijn volkomen leeg. Bernard brengt zijn handen naar zijn gezicht en huilt. Gebroken staat hij op en verlaat de kamer.

Wanneer ze zijn voetstappen niet meer hoort, staat Maryam recht en loopt ze langzaam richting een houten kist, het enige meubilair in de slaapkamer. Voorzichtig doet ze die open en haalt er een amulet uit. Ze drukt de hanger tegen haar borst aan en mompelt "SATOR OPERA TENET AREPO ROTAS". Haar ogen vullen zich met haat. Het amulet gloeit rood op. Ergens ver weg krijst een kraai.

Het gekrijs weergalmt door het bos waar op dat moment de graaf en zijn vier schildwachten - in een opperbeste stemming na de gebeurtenissen van die namiddag - onderweg zijn naar huis. Aandacht voor hun ...