Mini - 133 - Sex Verhalen

Mini - 133

... mevrouw.”

Haar stem werd bitser. “Haal het dus niet in uw hoofd om deze schertsfiguur in te schakelen, want dan bent u medeplichtig aan oplichting en valsheid in geschrifte. En dat is in uw vakgebied reden genoeg om u heel snel uit uw toga te helpen. Zie uw voormalig collega Bram M., ooit gevierd advocaat in Amsterdam.”

Zomers was enigszins hersteld. “Ik zie niet in dat dit gesprek verder nuttig is. U kunt gaan.” Joline keek haar ijskoud aan. “Nee mevrouw, wij heb nóg een mededeling voor u en uw cliënt. Mocht één van julie het in het hoofd halen om incassobureau ‘Justicia’ op ons af te sturen: Ook dan geldt: zodra ze aan deur staan, bellen we de politie. Want ook dat incassobureau ‘Justicia’ is zo nep als het maar kan. Dezelfde truc als vriendje namaak-deurwaarder: eén lettertje verkeerd, maar als je het uitspreekt hoor je het niet en lijkt het gelinkt te zijn het ministerie van Justitie. Dat ‘incassobureau’ is niets anders dan een ordinair knokploegje onder leiding van een figuur met net één werkende hersencel meer dan de rest. Bangmakerij. Nogmaals: als ze aan de deur staan bellen we eerst de politie. En als ze zich met geweld toegang willen verschaffen, wacht hun een bijzonder onaangename verrassing, mevrouw. Die zit naast me.”

Ik stond weer op en zette mijn handen op haar bureau. “Ik heb u al eens gezegd dat u niet weet wie u tegenover u heeft. Ik ga nu een tipje van de sluier oplichten. Ik ben veteraan. Ik heb in Bosnië gevochten en in Afghanistan. En als ik ...

... zeg ‘gevochten’ dan bedoel ik dat letterlijk. Met vuurwapens. Varierend van een snelvuurkanon op een rupsvoertuig tot en met een simpel pistool. En zelfs één keer met mijn bajonet. Ik was sergeant der Infanterie. Commandant van negen kerels. Ik heb de dood een paar keer diep in de ogen gekeken, heb ‘m keihard uitgelachen en mijn middelvinger naar hem opgestoken. En ik vreet knokploegjes bij het ontbijt en kots ze bij koffie, rond een uur tien weer uit. Begrepen? Dát, mevrouw, is Kees Jonkman. Uw persoonlijke duivel als u ons niet met rust laat.” De laatste zin spuugde ik bijna in haar gezicht.

Ze was tijdens mijn tirade achteruit met haar stoel achteruit geschoven en zat nogal bleek tegen de muur. “Joline, had jij er nog iets aan toe te voegen?” Ze knikte. “Ja, dat heb ik. Misschien vraagt u zich af waar onze informatie vandaan komt? Grotendeels van Internet. Sommige mensen zijn heel slordig met hetgeen ze op het Web zetten. Zoals u ondertussen misschien gemerkt zult hebben: Joline Boogers is géén domme, blonde bimbo. Ik ben momenteel chef Backoffice van DT. Daaronder valt ook ICT. En daar ben ik redelijk goed in. Ik kan digitaal goed graven en dat heb ik gisteren een uurtje gedaan. Daar komen deze gegevens vandaan. Maar als ik écht ga graven mevrouw, kom ik waarschijnlijk nog veel meer belastend materiaal tegen. En als u mij nijdig maakt, gá ik graven. En als u aan mijn verloofde komt, wórd ik nijdig. Pas dus goed op met wat u doet.

Met uw carrière gaat het nú al niet ...