De Gezusters Santegoed... - 34 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 34

... het zo doet. En na allemaal die toestanden met die bende, lijkt me het ook geen slecht plan om op die voet verder te gaan.’

‘Maar ik ben niet de enige, die je kent, die ook wel wat aan vermogen heeft.’

Chantal kijkt me verbaasd aan. ‘Bedoel je Daan?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, Daan is niet rijk, maar ik twijfel er geen moment aan, dat Daan over een aantal jaar zijn zaakjes wel voor elkaar heeft. Ik heb het over Gerard. Die is rijker, dan je denkt. Alleen weet dat bijna niemand.’

‘Hoezo, ik dacht juist dat Gerard helemaal niet rijk was!’

‘Gerards ouders waren ook rijke boeren met veel land. En Gerard heeft al een groot gedeelte geschonken gekregen van zijn ouders. En die woonden aan de andere kant van Echt. Dat is nu daar industriegebied, en die grond was vrijwel allemaal van zijn familie. Die hebben daarvan flink geboerd. Maar Gerard houdt het heel goed geheim, er zijn er maar weinig, die ervan weten. Net zoals er maar weinig weten, dat ik zoveel grond heb. Gerard en ik weten het van elkaar, omdat onze ouders elkaar goed kenden. Maar verder is het wel allemaal zo gegaan, als ik je verteld heb. Ik heb hard gewerkt om mijn eerste Cadillac te kunnen kopen. Het is me allemaal niet komen aanwaaien, maar daardoor heb ik het wel allemaal wel goed verborgen kunnen houden, dat ik wat vermogend was. En nu heb ik een goede baan, waarmee ik een heel goed salaris heb, ik kan ik me nog steeds alles veroorloven, wat ik graag doe. En zo wil ik het ook graag houden. Maar nu ...

... weet jij van mijn geheim.’

‘Wauw, en dat is nogal eens een geheim! Maar dat geheim kan ik wel bewaren. Er is toch niets mis mee om hard te werken voor je geld, en naar die standaard te leven? Maar het is wel handig om te weten, dat als er echt ooit iets is, dat we niet meteen droog brood moeten eten.’

Dan glimlacht ze. ‘En nog meer geheimen? Niet dat je straks ook nog een geheim agent bent, of zo?’

‘Nee, maar als ik dat zou moeten verklappen, moet ik je doden’, zeg ik met een lachend gezicht.

Chantal glimlacht. ‘Dan houd je dat maar lekker voor je!’

Ik kijk haar dan aan. ‘En? Heb jij dan nog geheimen, waar ik niets van weet, en die je met me wil delen?’

Ze twijfelt. ‘Ik heb wel een paar geheimen, maar daarvan heb ik echt gezworen er niets over te vertellen. Maar ik heb er wel eentje, die ik met je kan delen. Want buiten mezelf weet daar toch niemand van, zelfs Melissa niet!’

‘O, daar ben ik dan wel nieuwsgierig naar!’

‘Nou ja, het is ook geen echt geheim. Weet je, waarom ik ben gaan zingen?’

Ik schud mijn hoofd.

‘Toen ik nog klein was, zong ik altijd al erg graag. Dat deed ik vrijwel de hele dag, en vooral Michel had daar een gruwelijke hekel aan. Daarom pestte hij me dan ook zo vaak. Maar ik hield nu eenmaal van zingen, en ik deed het niet om hem te pesten. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar, want soms deed ik het juist daarom. Maar het ging me dus niet om hem te pesten.

En toen gebeurde er iets, dat ik nooit zal vergeten. Ik moest met mam ...