De Gezusters Santegoed... - 34 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 34

... wel wat geld, maar geen miljoenen. Of dacht je, dat ik anders dit huis en de loods had kunnen veroorloven? Ik zal het je uitleggen. De opa van mijn opa was in die tijd een rijk man. Hij had met hard werken zich een hoop land gekocht, dat hij verpachtte aan boeren in de omgeving. Zelf was hij ook een boer en met het geld, dat hem dat opbracht, kon hij prima leven. Je begrijpt, dat zijn kinderen daarvan een leuke erfenis kregen, toen hij stierf. Dat is natuurlijk allemaal verdeeld door de jaren heen, maar mijn ouders hadden nog steeds een hoop land. En dat is het land, waar nu het industrieterrein op ligt, of ten minste een gedeelte daarvan. Toen mijn vader stierf, heb ik een gedeelte van dat land geërfd,

Leonie

heeft het andere gedeelte geërfd. Om de woning goed te kunnen financieren, heb ik een gedeelte verkocht, dat is nu industriegebied. Leonie heeft dat ook gedaan, van dat geld gaan ze nu het huis van Helmut kopen. Maar ze zal de rest niet verkopen, want de grond, die ze nog heeft, die ligt pal tegen het huis van Helmut. Ze zal nooit willen, dat daar gebouwd wordt. Om die reden heb ik de grond met langdurende contracten aan de boeren hier in de omgeving verpacht. Want zodra het braak gaat liggen, zouden er mensen op het idee kunnen komen om er te gaan bouwen. En ik heb Leonie geadviseerd om hetzelfde te doen. Verder heb ik niet zo veel geld, het zit allemaal in dit huis en de loods.’

‘En waarom heb je me dat niet eerder verteld? Is dat zo’n groot ...

... geheim?’

‘Nee, een echt geheim is het niet. Maar ik wil er gewoon niet mee te koop wonen. En je moet niet denken, dat de grond miljoenen waard is, ten minste zolang de grond landbouwgrond blijft. Dat wordt natuurlijk anders, als de gemeente ooit zal besluiten, dat het bouwgrond wordt. Dan is het bijna het tienvoudige waard, en in dat geval heb je wel een miljonair getrouwd. Maar ik wil dat geld niet. Ik wil hier gewoon blijven wonen. Ik kan het nog altijd verkopen, mocht ik het ooit nodig hebben. Maar voorlopig is dat niet het geval en blijft het zoals het nu is.’

‘Hmm, dus ik ben wel met een grootgrondbezitter getrouwd? Dat is toch ook al niet gek?’

Ik lach. ‘Zo zou je het kunnen noemen, Chantal. Maar ik wil het niet te zeer bekend maken, en ik zou daarom ook graag hebben, dat je er ook niet te veel over verteld. Mensen hoeven niet te weten, dat we een beetje vermogend zijn. Want zo kijken de mensen er wel tegen aan, als je erover zou gaan praten. Daarom doe ik ook zo normaal mogelijk, en doe ook geen gekke dingen.’

‘Dus geen verborgen Zwitserse bankrekeningen?’

‘Nee, daar moet ik je teleurstellen. Hooguit wat leuk spaargeld op de bank, dat ik overigens gewoon voor noodgevallen bewaar.’

‘En hoeveel is wat leuk spaargeld?’

‘Rond de vijftig duizend. Daar heb ik ook je auto van betaald, ik vond, dat ik me dat wel mocht veroorloven.’

Chantal lacht. ‘Ik wist wel, dat je ergens een verborgen potje had! Maar dat is toch ook niet slecht? Ik vind het wel slim van je, dat je ...